Het is herfst, ontzettend herfst. Verreweg de meeste blaadjes zijn gevallen, het waait fl ink, het regent vaak en het vriest zelfs ‘s nachts. Ik ken mensen die de charme zien van dit jaargetijde, maar wat mij betreft gaat de herfst zo snel mogelijk voorbij. Ik hou ook niet van bokbier. Wat een geluk dat de televisie uitgerekend in de herfst veel series biedt om echt voor te gaan zitten. Het Heel Holland bakt-gat op zondagavond wordt gevuld door de derde en helaas laatste serie van A’dam-E.V.A. Dat is een prachtig filmisch gedraaide serie over willekeurige mensen in Amsterdam die telkens toch een band met elkaar blijken te hebben. De zaterdagavond is voor Als de dijken breken, een Nederlands-Vlaamse serie die je laat inzien wat de overweldigende kracht van het water is, ondanks alles wat we gebouwd hebben om het water de baas te zijn. En op vrijdagavond zijn wij vanaf half negen onbereikbaar voor alles en iedereen en verzoeken we de kinderen vriendelijk maar heel dringend ons een uurtje met rust te laten. Telefoons weg, tablet aan de kant, want dan gaat de volledige aandacht naar Cold feet. De eerste vijf series hebben we verslonden en nu, na ruim dertien jaar, is serie zes gemaakt. De dertigers van toen zijn, net als wij, vijftigers geworden. De humor en herkenbaarheid is gebleven. Echt smullen! Herfst? Welke herfst?
Column Bert: series
Bert Kranenbarg presenteert 'Grand café Kranenbarg'. In zijn wekelijkse column voor NCRV-gids schrijft hij over wat hem bezighoudt. Deze week: series
