Ik ben grootvader geworden. Voor het eerst. Wonderlijk, ik ga al een poosje mee, heb lijnen in mijn gezicht van geleefd leven. Van alles meegemaakt aan vreugde. Veel mooie momenten. Vooral het ontvangen van twee zonen uit de schoot van mijn geliefde. Het was een feest hen groot te zien worden. Maar een kleinkind vasthouden? Dat is van een andere orde. Wat het is? Ik probeer het te voelen. Vanbinnen.
Het is het prille geluk van ooit, verliefdheid, een eerste kus. Hand in hand. Kijken naar je kleinkind. Broosheid zien én levenskracht. Een belofte die tastbaar wordt, met een menselijk gezicht. Het is een geschenk van vertrouwen. Mijn levensbron opnieuw gevuld met hoop. En ik hoor de naam: Abel. En dat ontroert me. Abel, ‘ademtocht’ is zijn naam, zo teer als de wind. Zo klein als een briesje.
Dat is de kracht van Kerst: het kleine. De eenvoud. God die gezicht krijgt in dat kind in de kribbe in Bethlehem. En ik ervaar het van dichtbij: in zo’n mens als Abeltje zie ik Gods gelaat. En met Kerst heb je niets meer nodig dan dit tedere verhaal over een kind ons geboren.
In die eenvoud ligt de kracht. Het is een geschenk. Gratis, zomaar. Dit geluk kan je alleen maar ontvangen. Het kleine verhaal over het grote nieuws: dat liefde mogelijk is. Dat de wereld niet is overgeleverd aan blinde machten. Maar gedragen wordt door een scheppende kracht, door God. Geboorte vieren. Dat wil ik graag met Kerst. In de kleine huiselijke kring. Maar ook met een paar mensen in een klein dorpje in Friesland, in Jorwert, vanuit een kleine, eeuwenoude kerk. Over het kleine van Kerst.
Deze column staat in de NCRV-gids van week 51/52. Bent u geen abonnee maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden
Jos van Oord is te zien in de Met hart en ziel-kerstviering, Eerste Kerstdag 16.15 uur bij KRO-NCRV op NPO 2.
