Lees hier de meningen van verschillende mensen over het boek Aswoensdag van Hanneke Hendrix.
C. J. Pegels-Berkheij
Wát een prachtig boek! Schitterend om te lezen vanaf het begin tot aan het eind. Eigenlijk zijn er drie spannende verhalen door elkaar verweven: Het verhaal van Marit die een vruchtbaarheidsbehandeling ondergaat, naar de andere kant van het land gaat om haar demente moeder te verzorgen en de herinneringen van die moeder over haar jeugd, waarin iets verschrikkelijks is gebeurd. Die verhalen raken je en zijn zo herkenbaar beschreven, het zou iedereen kunnen overkomen. Ook een mooi boek om iemand cadeau te geven.
H.J. Dikker-Heijne
Terwijl Marit bezig is met haar laatste IVF poging wordt ze gebeld door Rudy, de buurtregisseur van een dorp in Zuid-Limburg.. Haar moeder is dementerend en Rudy adviseert Marit om beslissingen over haar te komen nemen.
Marit is vijftien jaar geleden vertrokken en woont samen met Maarten. Ze ontvluchtte het verstikkende milieu en ging wonen aan zee. Daar kon ze ademen en schreeuwen in de branding en iedere dag van haar vrijheid genieten. Marit trekt bij haar moeder in om haar te verzorgen. Langzaam krijgt ze meer contact met haar moeder en begint haar te begrijpen. In haar jeugd heeft haar moeder een vreselijk trauma opgelopen. Haar vijf broers zijn in de kolenmijn omgekomen en dat heeft het leven van haar ouders sterk beïnvloed. Over de schuldvraag mocht niet gesproken worden. Moeder loopt vaak weg en voelt zich veilig onder de kapstok waar de jassen van haar broers nog hangen.
Het verlangen van Marit naar een kind, de omgang met haar dementerende moeder en de terugblikken van haar moeder na het ongeluk in de mijn zijn de drie verhaallijnen die het boek indrukwekkend en beklemmend maken.
K. Leenders
Aswoensdag vertelt het verhaal van Marit. Ze heeft haar moeder al vijftien jaar niet gezien en probeert zelf via een zoveelste ivf-poging zwanger te raken. Aan het begin van de roman wordt ze echter opgebeld en teruggeroepen naar het dorp in Limburg waar ze opgroeide, het gaat niet goed met haar dementerende moeder.
Het boek telt van Dag 1 tot Dag 17, waarin Marit voor haar moeder tracht te zorgen en samen met de buurtbewoner die haar belde zoekt naar een permanente oplossing voor de situatie. Dagen waarin de onderhuidse spanning tussen moeder en dochter voelbaar is, ze zagen elkaar niet voor niets zo lang niet, maar waarin Marit ook worstelt met het idee om haar moeder ‘weg te stoppen’. Waar ze aanvankelijk het liefst meteen weer naar haar eigen huis omkeerde, heeft ze later moeite om los te laten en te erkennen dat het haar meer doet dan ze zegt.
Marits verhaal wordt afgewisseld met het verhaal van haar moeder. Dit zijn herinneringen aan hoe zij (de moeder) opgroeide en illustreren de gebeurtenissen die haar vormden. De typografie is hetzelfde als die van de hoofdvertelling, waardoor je in het begin wat verwart raakt van deze onderbrekingen, maar ze zijn van groot belang voor de constructie van de roman. Waar je in het begin weinig sympathie voelt voor Marit en haar moeder, laat Hendrix je langzaamaan nader kennismaken met haar personages, waardoor je aan het eind van het boek juist sterk met hen meevoelt. Met name de teksten die de het gedrag van de moeder duiden, dragen hier aan bij.
Miekes recensie
Ook Mieke van der Weij heeft voor de NCRV-gids het boek Aswoensdag van Hanneke Hendrix gerecenseerd. Lees hier of haar mening overeenkomt met de meningen van bovenstaande lezers.
