Lees hier de meningen van verschillende mensen over het boek De eerste vrouw van Susan Smit Lijkt het u leuk om zelf ook een recensie te schrijven? U kunt u opgeven via Miekes Leesclub.
M. de Vries- de Jong
Ik heb genoten van de roman van Susan Smit. De hoofdpersonen Geraldine Farrar, operazangeres en filmspeelster, en Lou-Tellegen, toneel- en filmspeler, zijn voor mij gaan leven.
Het verhaal komt binnen en blijft nog lang hangen. Smit heeft een mooie schrijfstijl. Een voorbeeld (blz 7): “Ik werd aangetrokken door jouw duisternis, niet door je licht. Het was een fataal, onherroepelijk wenken, als de zuigende kracht van een inktzwarte diepte. Er zou een lied moeten bestaan over jou en mij. Ik zou het zingen met een ijle stem waarin beurtelings ontreddering, opvlammende hoop en afweer doorklinkt.”
Voor de lezer is het al snel duidelijk dat deze relatie dramatisch zal eindigen. Het boek beschrijft heel helder de situatie in de eerste helft van de twintigste eeuw. De eerste wereldoorlog komt voorbij, de opkomst van de filmindustrie, de vrouwenemancipatie. Ethische kwesties komen aan de orde: hoe ga je om met Duitse collega’s (het is de eerste wereldoorlog)?
Moet je mensen veroordelen of het systeem waarin ze leven? Hoe ga je er mee om als collega’s je veroordelen omdat je trouw blijft aan je Duitse vrienden? De vrouwenemancipatie: kun je je als suffragette overleveren aan een man en een huwelijk?
Lees vooral blz 236/237! Aan het eind van de roman kijkt Geraldine terug op haar leven met Lou. Citaat (blz 278): “Jij was een gelukszoeker en ik een waarheidszoeker. Jij jaagde het geluk na, ik rust niet voor ik de waarheid ken. Voor jou was belangrijk hoe de dingen lijken, voor mij hoe de dingen zijn, hoe pijnlijk en onprettig ook. Voor mij is kunst een manier om contact te hebben met de werkelijkheid, voor jou een manier om zichtbaar te zijn. Ik leef van binnen naar buiten, jij leefde van buiten naar binnen. We konden geen bondgenoten zijn, want we speelden een ander spel.” Tragisch en mooi. Tot slot een vraag aan Susan Smit. Wil je de titel De eerste vrouw verklaren? Voor mij was die niet duidelijk.
R.A.M Verheggen
Wanneer je de roman De eerste vrouw in de boekwinkel ziet liggen, is het eerste dat je opvalt de cover met een foto van een beeldschone exotische vrouw, die met scherpe ogen naar rechts kijkt, waardoor haar klassieke profiel prachtig afsteekt tegen de zwarte achtergrond.
Don’t judge a book by the cover, maar in dit geval spreekt deze cover boekdelen. Het verhaal gaat over een liefdesaffaire tussen een gevierde Amerikaanse operadiva, de vrouw op de cover, en een beroemde acteur van Nederlandse komaf, in het begin van de vorige eeuw.
De figuren zijn authentiek, en in de opbouw van het boek zijn de hoofdstukken beurtelings geschreven vanuit de beleving van de operazangeres Geraldine Farrar en haar verhaal over haar geliefde Lou Telligen.
Op een schitterend beschreven manier wordt de lezer door haar levensverhaal geleid met daarbij een beeld van de wereld van de opera, het theater en de film in de wereld van voor en na de eerste wereldoorlog. Hierbij ontmoet je legendarische figuren als Lou Goldfisch de filmproducent, Cecil B. de Mille de fameuze filmregisseur, Arturo Toscannini de componist en opera-iconen zoals Sarah Bernhardt, de grote Caruso en nog vele andere sterren.
Het boek leest als een film, in een taal die goed doet aan het tijdsbeeld, met de fraaiste uitspraken zoals: “Met klein denken schep je een klein leven van Samuel Goldfisch. Het is een klassiek drama waarin de hoofdpersonen hun professionaliteit als opera zangeres en acteur zo centraal stellen dat hun gevoelsleven bijna in het niet verdwijnt. Een absolute aanrader voor Iedereen die gevoelig is voor drama en de sprookjesachtige wereld van de opera, het toneel en de ‘stomme’ film, geschreven in een bloemrijke taal.
A. Noord
De eerste vrouw gaat over de liefde tussen de Nederlandse acteur Lou Tellegen en de Amerikaanse operazangeres Geraldine Farrar. Lou probeert te overleven in de kunstenaarsscene in Parijs, maar na de ontmoeting en het contract van Sara Bernhardt wordt het leven veel beter.
Het boek geeft een mooi tijdsbeeld van de opkomst van de film en het uitbreken van de eerste wereldoorlog. Na de ontmoeting van Lou en Geraldine weet hij haar te veroveren en hoewel voor Geraldine het zingen haar passie is, valt ze als een blok voor hem. Samen spelen ze ook in vele films. Hij krijgt het wel steeds moeilijker vooral met het “in haar schaduw” staan. Hij zoekt dan zijn heil steeds meer in het gokken en de drank.
Susan Smit heeft een prettige schrijfstijl, ik heb het met plezier gelezen, maar vind het zeker niet haar beste boek.