Lees hier de meningen van verschillende mensen over het boek Hindergroen van Martine Bijl. Lijkt het u leuk om zelf ook een recensie te schrijven? U kunt u opgeven via Miekes Leesclub.
S. van Meggelen
‘Stukjes en verhalen’ noemt Martine Bijl haar teksten in de bundel ‘Hindergroen’. Onmiskenbaar kan ze schrijven, de korte verhalen lezen als een trein. Ze gaan over van alles en nog wat. Over Martines familie, over haar liefde voor tuinieren, over buurvrouwen, over dieren, over het vak van musical vertalen. Door het lezen ga je haar vanzelf sympathiek vinden. Ze spaart zichzelf niet. Ze kan een echte neuroot zijn, maar is zelf de eerste om dat te erkennen.
Je voelt het schuren in het artsengezin waarin Martine opgroeit, waar de echtelieden niet van elkaar hielden – daar lijden kinderen onder. Je krijgt waardering voor het vak van musical vertalen. Je begrijpt haar terughoudendheid voor mediaoptredens – talig zijn betekent niet dat je ook gemakkelijk in het openbaar spreekt. Je voelt je bijna getroost omdat zij ook niet zo heldhaftig blijkt te zijn als je van jezelf vindt dat je zou moeten zijn.
Niet alle verhalen zijn even boeiend en dat heeft ermee te maken dat je de noodzaak tot het schrijven ervan niet echt voelt. Zo spraken de verhalen over de dieren in haar tuin me minder aan. Ook de beschrijving van wederwaardigheden in New York vond ik niet echt interessant. De twee pareltjes zijn voor mij de verhalen over de buurvrouwen. Die raakten me. Omdat ze met compassie geschreven zijn.
Waarom blijft een vrouw – buurvrouw 1 – een ara verzorgen, die ze van haar man in haar maag gesplitst kreeg? Hoe aanvaard je het als actieve alleskunner – buurvrouw 2 – wanneer je de boodschap van een levensbedreigende ziekte krijgt aangezegd? Hier krijg je iets mee van de menselijke soort: ongelooflijk loyaal en behept met veerkracht.
De verhalen worden omgeven door een in- en uitleiding waarin ze vertelt over haar hersenbloeding. Gelukkig is ze hiervan goed hersteld, ik denk dat het nieuwe stof tot schrijven kan geven, en dan zal het mooi zijn Martine opnieuw in haar kwetsbaarheid te mogen zien.
Tot slot nog over de titel: je kunt de lastige dingen in het leven met humor bekijken en onkruid ‘hindergroen’ noemen. Raak!
R. de Vries
Leuk om op deze manier met een boek in aanraking te komen dat ik anders nooit zou lezen. Hindergroen is vlot geschreven en het is ideale lectuur om even tussendoor op te pakken. Desondanks, en dat is knap, wist Martine Bijl me toch te raken en aan het denken te zetten. Het boekje bevat een aantal hele mooie hoofdstukken, zoals bijvoorbeeld ‘Geluk’.
Een no-nonsense, maar niet oppervlakkig boek.
J. Horlings
In Hindergroen beschrijft Martine Bijl op pittige, humoristische wijze in prachtige taal allerlei zaken in haar eigen leven. Haar jeugd, haar bijna bizarre liefde voor alles wat groeit en bloeit, haar hang aan oude, gewone, lekker zittende kleding, haar liefde voor lekker thuis zijn…….
Als je leest, hoor je als het ware ook haar typische tongval en zie je haar tussen de boerenkool staan. Ook de ‘kwaaie wind’ en de weg naar herstel worden beschreven. Een heerlijk ontspannend boekje, leuk om cadeau te krijgen of te geven (vooral voor vrouwen).
S. F. de Rie
Laat ik voorop stellen dat ik sinds Heel Holland Bakt (net als half Nederland) een zwak heb voor Martine Bijl. Dat maakt mij misschien licht bevooroordeeld over haar boek Hindergroen. Dat neemt echter niet weg dat ik dit boek van harte aanbeveel aan iedereen, ongeacht of je al ‘fan’ bent van Martine of niet. In het boek wordt in veertig hoofdstukken een kijkje gegeven in Martine’s leven en karakter.
Met sarcasme, zelfspot en humor geeft ze haar visie op de grote en kleine dingen van het leven. Hoewel ze stevig uit de hoek kan komen, zet ze zichzelf ook kwetsbaar en open neer. Daar heb ik veel bewondering voor… en die bewondering neemt alleen maar toe wanneer ik hoofdstuk voor hoofdstuk een beter beeld krijg van wie ze is. Er zijn zo weinig boeken die vrolijk en luchtig zijn en tóch nog ergens over gaan. Hindergroen is zo’n boek.
Vooral in de meest persoonlijke hoofdstukken valt het me op dat Martine met weinig woorden heel veel weet te zeggen. Sommige hoofdstukken gaan over haar eigen jeugd en dergelijke serieuze onderwerpen. Die zetten je aan het denken op een subtiele en niet opdringerige manier. Andere hoofdstukken gaan eigenlijk helemaal nergens over, maar toveren door scherpe observaties en spitsvondige commentaren een lach op je gezicht.
Een tip van mij: Probeer de tekst te lezen op de toon waarop Martine het zelf zou zeggen. Dat maakt Hindergroen alleen maar leuker. Het is een vrolijk en heerlijk boek om te lezen, wanneer je er alle tijd voor hebt, maar zeker ook wanneer het tussen de bedrijven door moet. Ik heb het met veel plezier gelezen en beveel het graag aan jullie aan.
(Het enige wat ik hier vervelend aan vind is dat ik na het lezen van dit boek zeker weet dat Martine zich zal irriteren aan mijn schrijfstijl en –fouten. Daar kan ík dan weer wakker van liggen. Al zou Martine nu ongetwijfeld opmerken dat het erg ‘pedant van me is om aan te nemen dat zij (of wie dan ook) zich druk maakt over wat ik hier schrijf. 😉 )
A. H. van Toor – Vermaat
Hindergroen van Martine Bijl is een boek met korte verhalen van alle daagse dingen. Prettig om te lezen, je beleeft het helemaal mee. Mooi ook om te lezen hoe het nu met Martine gaat.
