Lees hier de meningen van verschillende mensen over het boek Het onhandige kind van Alexandre Seurat. Lijkt het u leuk om zelf ook een recensie te schrijven? U kunt u opgeven via Miekes Leesclub.
G. Legius
Deze roman gaat over Diana. Een meisje dat stelselmatig door haar ouders wordt mishandeld. Als er een Amber alert afgegeven wordt over haar vermissing weten alle betrokkenen uit het boek al dat ze dood is.
De vorm van het verhaal is uniek. Het is een soort verslag van medewerkers van instanties zoals scholen en jeugdzorg waarin de situatie beschreven wordt zoals die was toen zij Diana leerden kennen en wat zij hebben geprobeerd te doen om de mishandeling te stoppen.
Maar ook komen oma, tante en broertje aan het woord waardoor je een kijkje krijgt in de geschiedenis van het gezin en in het leven van het gezin. Je leest waarom er bepaalde keuzes gemaakt worden. Ook al blijkt later dat deze beslissingen niet voldoende zijn geweest. Je ziet dat men soms wel anders wilde maar niet kon door de bureaucratie of andere muren waar men tegenop liep. En als er dan eindelijk een doorbraak leek verhuisde het gezin gewoon en begon alles weer opnieuw. Je komt erachter dat vader en moeder heel geloofwaardig iedereen op het verkeerde been weten te zetten. De andere kinderen uit het gezin werden gemanipuleerd en geïnstrueerd door hun ouders over wat ze wel en niet mochten zeggen naar de buitenwereld en hoe ze zich moesten gedragen.
De verslagen zijn hartverscheurend en je weet dat niemand alleen deze situatie kan stoppen hoe graag ze ook zouden willen en je zou willen dat je het zelf wel zou kunnen stoppen. Je voelt de onmacht. Zeker als Diana zelf zegt dat ze gewoon onhandig is breekt bijna je hart. De manier zoals iedereen in deze situatie handelt is heel begrijpelijk maar toch verbaast het soms ook dat er niet meer gedaan kan worden.
Het verhaal is zo mooi beschreven. Met weinig woorden wordt heel veel gezegd zonder dat er met vingers gewezen wordt naar elkaar en je proeft de bittere nasmaak van iedereen omdat niemand in staat geweest is deze mishandeling te stoppen en de consequentie zo groot blijkt voor het onhandige kind.
P. van Dijk
Mag ik uit het gezin de vader, de moeder, de oudste en de jongste dochter. Het kwartet wordt kort geportretteerd. Het is een familie waarbij de drama’s zich in stilte voltrekken, waar niets wordt uitgesproken. De oudste dochter, dol op haar vader, wacht uren op zijn thuiskomst, waarna hij geen woord zegt en niet naar haar omkijkt. Ze brengt uren bij hem door en hij zegt niets. Een beklemmende start van een verhaal dat de schrijver heeft geschreven na het bestuderen van een rechtszaak tegen ouders die hun kind stelselmatig mishandelden.
De oudste dochter wordt zwanger van een meisje, Diana. Ze heeft al een oudere zoon. Het verhaal gaat over de lotgevallen van dit tweede kind. Alle volwassenen rondom haar komen aan het woord in een aparte vorm. Het lijkt op een interview waarbij je alleen de antwoorden leest.
Je leest de worsteling, de pogingen, de wanhoop, de onverschilligheid, het niet willen zien, de protocollen, de nachtmerries en in de loop van het verhaal voel je dat het niet goed gaat komen.
Het is geen prettig verhaal, maar wel prachtig vorm gegeven en mede daardoor een boek om in één keer uit te lezen.”
H. Dikker
De roman begint met het opsporingsbericht van Diana, de hoofdpersoon van het boek. De onderwijzeres die het leest weet dan al dat Diana dood is. Zij heeft Diana een aantal jaren in de klas gehad en wist dat zij mishandeld werd door haar ouders.Diana was een lief en onderdanig kind, was erg aanhankelijk en had veel behoefte aan genegenheid.
De moeder van Diana was niet in staat haar op te voeden. Zij was infantiel, narcistisch en bazig.
In een achttal hoofdstukken komen haar grootmoeder, tante, broertje, leerkrachten, artsen en verschillende instanties aan het woord. Deze instanties konden haar niet helpen en waren niet eensgezind in hun conclusies. Ondanks het feit dat Diana soms aangaf dat haar ouders haar pijn deden gebeurde er helemaal niets.
Het is een schrijnend verhaal van onmacht in het begeleiden van kinderen die mishandeld worden. Iedereen die met kinderen in aanraking komt zou dit boek moeten lezen.
Miekes recensie
Ook Mieke van der Weij heeft voor de NCRV-gids het boek De schone slaper van Allard Schröder gerecenseerd. Lees hier of haar mening overeenkomt met de meningen van bovenstaande lezers.
