Lees hier de meningen van verschillende mensen over het boek Paradise bij de dashboardlicht van Robert van Eijden. Lijkt het u leuk om zelf ook een recensie te schrijven? U kunt u opgeven via Miekes Leesclub.
Rob Verheggen
De hoofdfiguur in dit boek is Jan de Vries, een vijftiger, waarvan, op het moment waarop het boek speelt, het leven nogal voorspelbaar is. Hij werkt als IT’er al jaren aan hetzelfde programma, TCC (Total Content Control).
Hierbij was hij vanaf de start bij betrokken en langzamerhand de enigste binnen het bedrijf is die in staat is om het programma “door te ontwikkelen”. Zijn chef, Simon, heeft de stagiair Thijs ingeschakeld om te bekijken of het programma nog wel een bestaansrecht heeft, wat bij Jan de nodige spanning oplevert.Met zijn vriendin Nathalie heeft hij eens in de zes weken “agendaseks”. Met enige regelmaat treedt hij, samen met zijn beste vriend Chris, bij bruiloften op als DJ in “de Vergulde Rolladetang” kortweg de Tang. Tijdens een feestje bij de buren krijgt hij een fantastisch idee om voor generatiegenoten, met name mannen, een speciale dansavond te organiseren. Dit moet gebeuren in de lokale discotheek “de Muze”. Zijn medeorganisator Chris is al jaren bezig met het schrijven van een roman, terwijl Nathalie zich regelmatig te buiten gaat aan de Gin – Tonics en regelmatig ’s nachts een fietstocht maakt in haar badjas.
Centraal in het verhaal staat het nummer Paradise by the Dashboardlight van Meat Loaf. Ooit in het Nederlands bewerkt en gezongen door Paul de Leeuw en Imca Marina. Dit nummer staat standaard op Jan’s Play list, maar hij heeft er ook een ingekorte versie van gemaakt omdat de bruiloftsgasten het anders op de dansvloer niet volhouden.In het verloop van het verhaal krijgt de lezer een inkijk in de gecompliceerde denkwijze van de hoofdpersonen, wat tot verrassende, vaak hilarische, inzichten leidt.Deze opbouw van het verhaal maakt dat dit boek anders is dan alle andere romans, waardoor het verhaal soms verwarrend lijkt, maar wel boeiend blijft.
Vermoedelijk zullen de lezers die ook generatiegenoot zijn er veel herkenbaars in ontdekken, wat niet wil zeggen dat anderen er geen leesplezier aan zullen beleven.
M. Warning
De hoofdpersonen in het boek zijn Jan de Vries, een IT-er die al jaren bij hetzelfde bedrijf aan hetzelfde programma werkt, zijn vriendin Nathalie, die na haar studie ‘tijdelijk’ op het roosterbureau van de universiteit is gaan werken maar er nog steeds zit en hun vriend Chris, die zijn dagen slijt op een archief, maar eigenlijk probeert de ultieme roman te schrijven.
Alle drie zijn ze rond de 50 en alle drie hadden ze ooit hun dromen, maar deze zijn nooit verwezenlijkt. Eigenlijk leven ze hun leven als robots en is hun leven een lange sleur geworden, die ze elk op hun eigen manier proberen te doorbreken. Nathalie verdrinkt haar onvrede in gin-tonics en interviews lezen met depressieve actrices. Chris die een paar keer gescheiden is, verdrinkt zijn onvrede over zijn mislukkingen en de sleur en schrijft de zoveelste versie van zijn ultieme roman, die vervolgens weer door alle uitgevers geweigerd wordt. Jan trekt zich terug in zijn ‘mancave’ waar hij op You Tube luistert naar oude STERreclamefilmpjes en muziek uitzoekt voor zijn volgende opdracht als bruilofts DJ in de Vergulde Rolladetang.
Wanneer ze het plan opvatten om een disco voor de “oudere jongeren” te organiseren, komt er weer iets van enthousiasme terug. Jan regelt een zaal, zoekt passende muziek uit en zelfs Chris gaat aan de slag om decoratie materiaal te maken, dat past bij het thema “Jong Belegen” (nog niet echt oud, maar ook niet meer jong). Zelfs Nathalie laat zich verleiden tot enige inbreng en weet zich los te rukken van haar IKEA-hoekbank en gin-tonics. Jan maakt zelfs voor de gelegenheid een remix van Paradise by the dashboardlight van Meat Loaf, speciaal voor de doelgroep van Jong Belegen. Het originele nummer duurt 8 minuut 25. te lang om dansend vol te houden en dus maakt Jan een verkorte versie om te voorkomen dat het publiek het niet meer volhoudt of een hartinfarct krijgt. Zijn edit van het nummer wordt een succes en een hit op You Tube! De avond wordt weliswaar ook een succes, maar krijgt toch geen vervolg omdat zowel Jan als Chris zich misdragen in De Muze.
Het boek zit vol verwijzingen naar gebeurtenissen, personen en vooral muziek van vroeger. Alles is heel herkenbaar vooral voor wat oudere lezers (de agendasex, de werksituatie van Jan compleet met generatiekloof, het jargon op de werkvloer “in je kracht staan”, “bilaatje”), maar dat alles wordt met veel humor beschreven, al kan het soms ook wel een beetje schuren. Ik heb het boek met veel plezier gelezen, misschien omdat ik zelf ook “jong belegen” ben. Als je jezelf er niet in herkent, dan herken je er toch op zijn minst mensen uit je omgeving, collega’s of vrienden en kennissen in.
Het taalgebruik is eigentijds en vlot, maar de hoofdstukken uit de nog ongepubliceerde roman van Chris zijn zo geschreven, dat meteen duidelijk is waarom zijn werk niet gepubliceerd wordt.
Van Candy crush spelen op je iPhone tot de catalogus van Ter Meulen Post en alles wat daar tussenin zit: het komt allemaal voorbij in dit boek. Ik persoonlijk vond het dan ook erg leuk om te lezen, al kan ik me voorstellen dat jongere lezers denken: Wáár gaat het over….?”
Miekes recensie
Ook Mieke van der Weij heeft voor NCRV-gids het boek Paradise bij de dashboardlicht gerecenseerd. Lees hier of haar mening overeenkomt met de mening van bovenstaande lezers.
