Lees hier de meningen van verschillende mensen over het boek U begrijpt dus van Claudio Magris. Lijkt het u leuk om zelf ook een recensie te schrijven? U kunt u opgeven via Miekes Leesclub.
J. D. Stoit
Een monoloog van een Eurydice-vrouw vanuit “Het Tehuis” een plaats die mij meer doet denken aan de hel dan het neutrale onderwereld. De mensenmassa is duf, want slapen is niet toegestaan, beweegt schimmig langs elkaar, echt contact is nooit blijvend. De bagage is bij de ingang afgegeven en rode bloemen stapelen zich als kooltjes langs de kanten van schier oneindige gangen en vertrekken. Je zou er niet spontaan naar toe willen.
De vrouw is er na een dodelijke infectie beland en spreekt een reeks gedachten uit over de man die ze heeft achtergelaten. Ze was zijn muze en in haar beleving is zij het die hem gemaakt heeft tot wat hij is, een dichter van waardevolle poëzie en meer nog een échte krachtige man. Als zij er niet was geweest was het met hem echt niets geworden. En aan het eind bedankt ze om triviale redenen voor terugkeer naar de wereld van de levenden. Ik vind het een schitterende originele beschrijving door een draak van een personage.
De grote baas van “Het Tehuis” heet Voorzitter en laat zich nooit zien. Als je serieus meer wilt weten over wat er is na het aardse leven kun je beter je tijd gebruiken om wat in de Bijbel te studeren.
E. de Weerd
Via Miekes leesclub kreeg ik het boek U begrijpt dus van de Italiaanse schrijver en filosoof Claudio Magris toegestuurd om het te lezen en er een recensie over te schrijven. Het is een erg dun boekje met 48 pagina’s vol lange poëtische zinnen. Als Thrillerlover moest ik wel wat overwinnen om in het boek te beginnen. En omdat ik een snelle lezer ben die dansend over de regels heen leest, viel het begin me niet mee. Ik moest echt een stap terug doen in mijn snelheid maar dat kostte mij veel moeite.
Het boek is een monoloog van een vrouw die in het Tehuis verblijft, wat later het hiernamaals blijkt te zijn. Ze beschrijft hier het leven van haar man die dichter is en vol verdriet is achtergebleven na haar vertrek naar het Tehuis. Toen ze nog samen waren, regelde zij alles als muze voor hem en was hij niets zonder haar. Nu hij alleen achtergebleven is, valt het hem zwaar om voor zichzelf te zorgen. En in deze monoloog haalt ze de mooie gezamenlijke herinneringen aan hun leven samen op.
De schrijver heeft dit verhaal gebaseerd op de mythische vertelling van Orpheus over het leven na de dood.
Helaas heeft dit boek mij niet kunnen raken door de lange zinnen en de traagheid die mij eerder stoorden dan dat ze mij tot rust brachten
H. Tinor – Centi
Dit qua omvang zeer bescheiden- boekje van Claudio Magris, is een eerbetoon aan de liefde.
Vanuit het mysterieuze “Rusthuis”, feitelijk het Hiernamaals, houdt een vrouw een bloemrijke monoloog over de diepe liefde voor haar man die haar heeft getracht weg te halen uit het “Rusthuis”.
“Van deze dingen heeft hij verstand, hij heeft ze in zijn bloed, hij merkt het meteen als er banaliteiten uit zijn pen vloeien, hij heeft zichzelf alles vergeven, met vrouwen stond hij zich naar believen wat afwisseling toe en dan verlangde hij naar begrip en consideratie, zo gevoelig en kwetsbaar als hij was maar met woorden niet, daarvoor kende hij geen genade.”
De vrouw houdt haar monoloog voor de Voorzitter van het tehuis. Zij beschrijft het verdriet van haar man, die schrijver is, over het feit dat hij alleen achterbleef. Haar monoloog veroorzaakt iets dat nimmer eerder werd toegestaan. Haar man mag haar opzoeken. Na deze toestemming van de Voorzitter, overdenkt zij de consequenties. Wat zal haar beslissing zijn?
“Ziet u, meneer de Voorzitter, bij het bericht van die ongelooflijke, unieke toestemming, die nooit aan iemand anders is verleend, was mijn eerste gedachte dat we weer samen naar zee zouden gaan. Wat moet hij knap zijn geweest, bedacht ik met trots, om het gedaan te krijgen dat hij ook u, meneer de Voorzitter, wist te ontroeren, u die zo barmhartig bent maar ook rechtvaardig en streng, u die de harten doorvorst en u zeker niet laat misleiden door scenes en krokodillentranen, zoals zo velen daarbuiten die bereid zijn zich beet te laten nemen door iemand met het hart op de tong.”
U begrijpt dus is een tragische vertelling gebaseerd op een persoonlijke ervaring. Magris vertelt met zijn U begrijpt dus op ontroerende wijze een hedendaagse versie van het verhaal van Orpheus en zijn geliefde Eurydice.
De schrijfstijl van Magris is uiterst verzorgd en kunstig. Sommige zinnen zijn werkelijk briljant.
S. van Es
U begrijpt dus van Claudio Magris bestaat uit een monoloog van een vrouw vanuit het hiernamaals aan haar man, die haar heeft proberen te weerhouden daar naar af te reizen.
Het verhaal wist mij maar moeilijk te boeien. In mijn optiek een minder makkelijk te lezen boek.
