In 2012 leerde ik Wanda de Kanter kennen, toen nog longarts in het Rode Kruis-ziekenhuis in Beverwijk. Als iemand een kruistocht voert tegen roken, dan is zij het wel. Ik weet nog dat ze me vertelde hoe ze patiënten vaak het slechte nieuws moet brengen dat ze longkanker hebben en in veel gevallen dat ze niet beter worden.
Wanda maakte indruk toen ze me uitlegde dat ze vaak heel boos wordt als gezegd wordt dat het de eigen schuld van de roker is. Haar stelling is dat de roker in de tentakels van de tabaksindustrie is terechtgekomen. Die eerste sigaret is een vrije keuze, maar alle sigaretten daarna steekt een roker op omdat de fabrikant de rookwaar volpropt met verslavende ingrediënten. Die zouden ook nog eens gevaarlijker en giftiger zijn dan wordt aangegeven, omdat sigaretten in het laboratorium, net als sjoemeldiesels, minder troep afgeven dan wanneer een mens de peuk rookt.
En dat, zei Wanda, dat moeten we aanpakken. We moeten de tabakslobby voor de rechter dagen, want ze palmen onschuldige jongeren in. Die maken ze willens en wetens verslaafd aan roken. Ik knikte, ik vond het dapper, maar was wel bang dat ze niet heel serieus genomen zou worden. Vorig najaar begon ze die zaak met twee rokers en een goeie advocaat en eind vorige maand heeft KWF Kankerbestrijding zich bij hen aangesloten. Ik wens ze alle succes, want roken in 2017 kan echt niet meer.
Bert Kranenbarg wisselt zijn column af met Joris Linssen. ‘Eerste etappe’ staat in de NCRV-gids van week 14. Bent u geen abonnee maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.
