Het liedje ‘Daar gaat ze’ van Clouseau gaat onafgebroken door mijn hoofd. Zeker nadat onze dochter afgelopen zaterdag haar afscheidsfeestje vierde. De voorbereidingen daarvoor waren geweldig. Samen kochten we vier kratten vol boodschappen en maakten we hartige taarten, wraps, salades en andere lekkere dingen.
Het regende de hele zaterdag, maar precies om drie uur ’s middags, toen het feestje begon, ging de zon schijnen en werd het heel gezellig in onze achtertuin. Het feest eindigde met een glas wijn bij een vuurtje. Maar hoe later het werd, hoe meer het echt begon door te dringen dat ze vijf maanden weggaat.
We zijn al twee jaar gewend dat ze in Rotterdam woont en dat is allemaal prima. Maar vijf maanden studeren in Singapore, dat is toch andere koek. Over drie dagen vliegt ze en op Kerstavond is ze weer terug. Ik troost me met de gedachte dat het natuurlijk wel heel fijn is dat we haar eind oktober opzoeken in de hitte daar, maar het blijft lang en erg ver weg.
Over drie dagen staan we op Schiphol, zul je net zien dat Joris Linssen daar aan het draaien is voor Hello goodbye en dat ik opeens in zo’n grote cameralens sta te praten terwijl ik dapper probeer mijn tranen te verdringen. En dat dat dan op televisie komt met een toepasselijk liedje eronder… ‘Daar gaat ze’ van Clouseau. Ik kan wel janken.
