Vandaag kan ik voor het eerst weer thuis van mijn bureau opstaan zonder dat de strijkplank meteen in mijn nek valt. Heb ik een Zoom-overleg waarbij mijn collega’s op de achtergrond niet meer stapels volgepakte verhuisdozen zien. Dozen die overal terechtkwamen, omdat de hele bovenverdieping leeg moest.
Als ik tijdens het thuiswerken strak voor me uit bleef kijken leek alles normaal, maar opzij en zeker achter was het meer alsof ik in een magazijn aan het werk was. En boven mijn hoofd werd ondertussen gesloopt. De badkamer eruit, inclusief de cementdekvloer. Dat is best onrustig.
In de slaapkamer werd gefreesd in de betonvloer. In een van de andere slaapkamers bleek de vloer zo degelijk gelijmd dat er een sloopmachine aan te pas moest komen. Het geluid van een cirkelzaag kan ik dromen en van het slijpen van vloertegels zelfs gillend wakker worden. Natuurlijk weet je dat verbouwen een uitdaging is. En dat dat overlast geeft.
Boven alle herrie uit overheerste iedere dag het geluid van mijn collega’s van NPO Radio 2. Ik heb niks tegen hun programma’s of tegen hun muziek, maar de hele dag door hard galmend over de lege bovenetage? Maar ik klaag niet, het was meer dan de moeite waard, het resultaat is prachtig en de spaarrekening leeg. Maar de stilte is onbetaalbaar. Het allerlaatste geluid valt ook weg als ik stop met tikken, nu!
Bert Kranenbarg wisselt zijn column af met Joris Linssen. Deze column staat in de NCRV-gids van week 48. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden
Bert Kranenbarg presenteert Bert op 5 ✑ Reageren? bert@ncrvgids.nl
