Soms denk ik aan de tijd dat ik begon te werken bij de radio. De tijd dat we nog geen mobiele telefoons hadden, internet bestond niet, van mailen hadden we nooit gehoord. Iedere redactie had toen een eigen goede kaartenbak en dikke boeken om sprekers te zoeken bij onderwerpen. Ik praat over 1989, maar het klinkt als de prehistorie.
Je kunt het je niet meer voorstellen. Kranten hadden we natuurlijk wel, gewoon op papier. Die abonnementen kostten een vermogen, dus van elke krant ontvingen we één exemplaar dat door alle redacties van het bedrijf gebruikt moest worden. De typemachines met carbonpapier waren net vervangen door computers, maar veel meer dan een beetje tekstverwerken kon je daar niet op.
Toch lukte het ook toen om iedere dag een uitzending te maken met onderwerpen die ertoe deden. Heimwee heb ik niet hoor naar die tijd, zeker niet. Maar het had ook voordelen. Als je toen iemand belde in de uitzending via een ouderwetse degelijke telefoon die aan een koperdraad hing, was het wel veel beter te verstaan. Ook al omdat de spreker er even rustig voor ging zitten om op de radio te komen. Dat praat toch anders dan even snel op de mobiel vanuit de trein, in de rij voor de kassa bij de supermarkt of stilstaand in de file. Concentratie klinkt ook ouderwets en dat is jammer. Dat hoor je terug
