Het begon ooit met de tune van AVRO’s Radiojournaal, al was dat nauwelijks een tune te noemen. Die bestond uit een serie elektronische piepjes achter elkaar die een melodietje vormden. Dat stond bij mij op een cassette en dat draaide ik steeds opnieuw.
Daar is mijn liefde voor radiovormgeving begonnen. Vanaf dat moment wilde ik meer van die tunes opnemen en bewaren. En ging ik op zoek naar de originele uitvoeringen, waar niet doorheen gepraat werd. Bandjes vol had ik. En in mijn hoofd was ik een permanente speurtocht aan het houden naar de platen waaruit die tunes geknipt waren. De Poplimerick uit de Avondspits blijkt een fragmentje te zijn uit het nummer Still In Love van Rose Royce, om maar iets te noemen. En Praatpaal 15 van Birgit Ganzert begon met Clog dance van Violinski. En zo kan ik nog wel even doorgaan als bezeten tune-verzamelaar.
In alle jaren dat ik nu bij de radio werk heb ik wel ontdekt dat ik niet de enige ben met deze ietwat wonderlijke hobby. Gerard Ekdom bijvoorbeeld is net zo. En de grootste nerds die ik op dit vlak ben tegengekomen zijn Benno Roozen en Jelle Boonstra. Zij hebben net ‘Het complete tunesboek’ geschreven. 610 pagina’s vol, met antwoord op bijna al mijn vragen. Dankzij hen heb ik eindelijk End of the yellow brick road van Quincy Jones gevonden. Dát is dat muziekje uit de Nationale Hitparade!
Bert Kranenbarg wisselt zijn column af met Joris Linssen. Deze column staat in de NCRV-gids van week 40. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden
Bert Kranenbarg presenteert Bert op 5 ✑ Reageren? bert@ncrvgids.nl
