Nashville is voor mij een stad in de staat Tennessee in de Verenigde Staten, een muziekstad. De stad met het prachtige museum over countrymuziek. En de stad met tientallen of misschien wel honderden cafés waar bandjes avond aan avond live muziek spelen. Nashville is voor mij ook de lekkere televisieserie rond hoofdpersoon Rayna James, haar partner Deacon Claybourne en haar grote rivaal Juliette Barnes. Zo jammer dat de serie na zes seizoenen definitief gestopt is.
Maar Nashville is de laatste weken vooral de stad van die verklaring waarin orthodox-christelijk Nederland hun lezing van de Bijbel bevestigt. Volgens hen zijn ‘homoseksuele onreinheid en transgenderisme’ niet toegestaan. En als er al sprake is van ‘homoseksuele gerichtheid’ dan moet die vooral niet in de praktijk worden toegepast.
Ik las het verhaal van Pieter, hij is 24 jaar en studeert theologie. Hij is homofiel, dat is iets anders dan homoseksueel, zegt hij. En hij zal als homo nooit seks hebben want dat is zondig volgens het woord van de Bijbel. Vorig jaar kwam hij uit de kast, maar hij leeft celibatair, want God heeft de mens niet zo geschapen. Hij steunt de Nashville-verklaring van harte. Dapper dat hij zijn nek uitsteekt, maar och, och, och: ik heb het zo met hem te doen.
Gelukkig zijn er heel veel kerkgemeenschappen die wel met beide benen in 2019 staan en waar iedereen mag zijn wie hij is. Ik wens je alle goeds Pieter.
