Zes jaar lang woonde onze dochter schuin tegenover Woudestein, het stadion van Excelsior. En precies in het weekend dat het Excelsior op miraculeuze wijze lukte om ten koste van ADO Den Haag te promoveren naar de Eredivisie, heeft zij Rotterdam verlaten. Het één heeft niets met het ander te maken, maar het viel wel samen in dat ene weekend. Dat weekend dat ik in spanning de strafschoppenserie volgde na de verlenging van de play-off van ADO tegen Excelsior.
Natuurlijk was ik voor Excelsior, want Rotterdam. Rotterdam de stad waar onze kinderen studeerden. Daardoor kwamen we er de afgelopen zeven jaar heel regelmatig en ben ik steeds meer van die stad gaan houden. De gedurfde hoogbouw, het gezellige Kralingen en ook Feyenoord is nog meer in mijn hart gaan zitten.
We hebben er vaak gegeten en ’s nachts in de kroeg spelletjes zitten doen onder het genot van een cocktail cassis-jonge jenever. Stadswandelingen gemaakt. Geslapen in het Student Hotel. En net nu Excelsior doorgaat op het hoogste niveau hebben we onze dochter geholpen om haar studentenkamer met uitzicht op het stadion leeg te halen.
Ze verlaat Rotterdam, ze gaat werken in 020. Net als haar grote broer die vorig jaar Rotterdam al verruilde voor de hoofdstad. Ik moet nog een beetje wennen aan deze nieuwe fase. Maar ik ben opportunistisch genoeg om in stapjes te gaan proberen ook van Amsterdam te gaan houden. Proberen.
Bert Kranenbarg wisselt zijn column af met Joris Linssen. Deze column staat in de NCRV-gids van week 24+25. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden
Bert Kranenbarg presenteert BertOp5 ✑ Reageren? bert@ncrvgids.nl
