De musical draaide nog maar net toen ik een uitnodiging kreeg om te komen kijken. Soldaat van Oranje, de legendarische film, maar dan als musical. Niet in het theater, maar in een vliegtuighangar bij Katwijk. De hoofdrollen werden niet vertolkt door musicalacteurs van naam. Dat kon toch nooit een succes worden? Ik was sceptisch, maar nieuwsgierig genoeg om de uitnodiging aan te nemen. En daar kreeg ik geen spijt van.
Het waren niet zozeer de acteer- en zangprestaties die indruk op me maakten, het spektakel des te meer. De decors wisselden niet, maar de hele zaal draaide naar andere decors toe. Naar de zee met golvend water en zelfs naar een echt vliegtuig. Motoren reden over het podium. Wat hadden ze dat geweldig gedaan.
Inmiddels is het negen jaar later en heeft de voorstelling al drie miljoen bezoekers mogen verwelkomen. Het is een ongeëvenaard succes geworden. Deze maand ben ik opnieuw geweest, met mijn vrouw en kinderen. Onze zoon en dochter hadden hun bachelor gehaald en dat wilden we op een bijzondere manier vieren. Het spektakel was net zo groot als toen, “vet, heel vet” in de woorden van onze kinderen. Doordat ik die opwinding al eens beleefd kwam het verhaal dit keer echt bij me binnen. De waanzin van de oorlog, de wreedheid. Met de neus op de feiten in het 75ste bevrijdingsjaar, een waardevolle geschiedenisles voor iedereen.
Bert Kranenbarg wisselt zijn column af met Joris Linssen. Deze column staat in de NCRV-gids van week 50. Bent u geen abonnee maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden
Bert Kranenbarg presenteert Bert op 5 ✑ Reageren? bert@ncrvgids.nl
