Ons nest is nu drie jaar leeg maar wij kunnen er prima mee leven. Zelfs nu het ook in de weekends steeds vaker leeg blijft. Onze zoon en dochter studeren in Rotterdam en hebben inmiddels hun hele leven daar. Dus waarom zouden ze hélémaal met de trein naar huis gaan?
Als de berg niet naar Mozes komt… Precies, wij stappen regelmatig in de auto om even naar Rotterdam te gaan. Altijd op afspraak uiteraard, nooit onverwacht. Vaak is er nog wel een klusje te doen. En natuurlijk gaan we dan ook een hapje eten met z’n allen: zoon, dochter en vriendin van zoon.
Toen we dat laatst weer een keer deden, bedacht dochter dat er een heel leuke kroeg is waar je spelletjes kunt doen. Thuis zijn wij niet zo van de spelletjes, maar in de kroeg is dat heel anders bleek al snel. Mikado spelen met een cocktail ernaast is een feest. Dat hadden ze aan de tafel naast ons ook al snel in de gaten, daar zaten ze voortdurend te kijken. We dachten dat ze aasden op ons Mikadospel. Of ze dat ook direct gepakt hebben toen wij wegliepen, hebben we niet gezien. Wel hoorden we buiten van onze dochter dat ze bij het weglopen van een van de jongens
aan die tafel een bierviltje in handen gedrukt kreeg, met een 06-nummer. Ze hadden dus bepaald niet alleen naar het spelletje gekeken.
Bert Kranenbarg wisselt zijn column af met Joris Linssen. Deze column staat in de NCRV-gids van week 24. Bent u geen abonnee maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden
Bert Kranenbarg presenteert Bert op 5 ✑ Reageren? bert@ncrvgids.nl
