De Intekening is bezig. Intekening met een hoofdletter. De hoofdact in Hilversum. Het duel tussen de omroepen en de NPO. De omroepen maken programma’s en de NPO bepaalt of en wanneer ze uitgezonden worden.
De omroepen vormen niet één blok, ze hebben allemaal hun eigen belangen. Dus het zijn allerlei partijen die er met de NPO uit moeten komen. Het is trekken en duwen, het is geven en nemen. Dat spel speelt zich in het geheim af. Er schuift van alles en zolang het tot tevredenheid is, blijft het stil. Maar dan… is er een partij die niet blij is. Dan begint het lekken.
Strategisch lekken om je ongenoegen te laten blijken of je boosheid te uiten. Doordat alles met elkaar samenhangt komt er dan plotseling veel meer naar buiten. Maar het is een plan in ontwikkeling, dus lang niet alles waarover gesproken wordt gaat ook echt gebeuren.
Discussie, onrust, ingezonden stukken in de krant. De publieke omroep ligt toch al zo onder het vergrootglas, dan is ruzie tussen de partijen binnen die omroep geen fraai gezicht. Het ergste is: het gaat over mensen, over de inzet van mensen. Mensen die vol passie werken aan programma’s waar ze in geloven, maar met een simpele streep uit het schema gaan. Die mensen kunnen niks anders dan afwachten welk besluit er over ze genomen wordt. Iedere Intekening weer. Bij televisie, bij radio, bij internet. Ik zal blij zijn als het weer voorbij is.
