Column Joris: Dubbel gevoel

Joris Linssen presenteert o.a. 'Liefs uit' en 'Hello goodbye'. In zijn wekelijkse column voor NCRV-gids schrijft hij over wat hem bezighoudt. Deze week: Dubbel gevoel

Er draaien een hoop goede films in de bioscoop. Ik was erg onder de indruk van Moonlight, over het leven van een zwart jongetje uit een achterstandswijk, van wie de moeder verslaafd is aan crack. Drie acteurs spelen achtereenvolgens het jongetje, de jongvolwassene en de volwassen man. En dat is heel overtuigend.

De film is wel een tikkeltje deprimerend. De eenzaamheid van de hoofdpersoon zaagt aan je bioscoopstoel. De onmacht van de personages. De moeder die haar zoon geld voor drugs aftroggelt en hem daarna wanhopig de les begint te lezen.

Schrijnend. De moeizame dialoog tussen de volwassen geworden jongen en de klasgenoot met wie hij ooit een seksuele ervaring had. Pijnlijk. De film is ook erg goed gedraaid. Het beeld is soms schokkerig, de camera draait soms gejaagd om de acteurs heen. Je komt aangeslagen de bios uit.

Een ander meesterwerk is Manchester by the sea. Ook hartverscheurend goed geacteerd. Een onbehouwen lomperik krijgt na de dood van zijn broer de verantwoordelijkheid over zijn neef van zestien. Langzaam begrijp je waarom deze dronkelap zo bot is geworden.

Op een gegeven moment is er een scène, waarin de ongelukkige zijn ex-vrouw tegen het lijf loopt. Er volgt een mislukt gesprek, dat echt je hart breekt. Opnieuw zoveel menselijk onvermogen. En zo realistisch.

Wat een dubbel gevoel leveren deze films op. Enerzijds bewondering voor het spel en de regie. Anderzijds raak je er een beetje door ontregeld. Wat zijn we toch een kwetsbare soort …