Binge-watchen, het achter elkaar door kijken van series, is tot nu toe aan mij voorbij gegaan. Ik heb er weinig tijd voor en het komt er eenvoudigweg niet van. Meewarig hoor ik gesprekken in het café over wie welke serie volgt. Daar kunnen mensen uren over doorpraten, binge-kletsen zeg maar. Ook in de trein hoor ik mensen elkaar tips geven. En ergens bekruipt me dan het gevoel dat ik toch niet helemaal serieus te nemen ben, nu ik nog nooit naar ‘Game of thrones’ of ‘Narco’s’ heb gekeken.
Ja, een hele tijd geleden heb ik ’24’ gevolgd. Op dvd ja (een dvd is een schij e met daarop films of series, je speelt het af met een dvd-speler op een televisie-scherm). Toen het in de tweede reeks meer begon te lijken op een cursus martelen voor gevorderden, heb ik misselijk afscheid genomen. Maar nu waren we twee dagen eerder van vakantie teruggekomen en herontdekte ik, onderuitgezakt op de bank, het genot van volpropkijken.
De Spaanse serie ‘El Embarcadero’ kwam precies op het goede moment. Een heerlijk broeierige serie van de makers van ‘La casa de papel’ (ook al zo’n serie die iedereen gezien heeft, behalve ik). En zo ontdekte ik hoe fijn het is, jezelf na iedere cliffhanger te belonen met een impulsieve klik op de afstandsbediening: nóg een keer! En zo zat ik als een volleerde teletubby aflevering na aflevering naar binnen te werken. En nu weer verder met mijn leven…
Joris Linssen wisselt zijn column af met Bert Kranenbarg. Deze column staat in de NCRV-gids van week 34/35. Bent u geen abonnee maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden
Joris Linssen is presentator bij de NCRV ✑ Reageren? joris@ncrvgids.nl
