Daar zaten we. In absolute stilte. Ogen gesloten. Met achthonderd mensen. Op het podium een Amerikaanse vrouw die ons helder door een meditatie loodste. Visualiseer je ouderlijk huis, bezwoer ze ons. Het staat alleen op de horizon. Ga door de voordeur naar binnen. Zie de gang, ruik de geur. Hier groeide je op als kind. Je ziet nu jezelf als kind. En loop er nu maar heen, als je volwassen zelf en omarm dat kind. En zo ging het nog even door. Het lijkt vreemd, maar in die volle zaal werkte het.
We waren getuige van het eerste buitenlandse optreden van de Amerikaanse schrijver en psycholoog Nicole LePera. Groot geworden in coronatijd en nu voor het eerst sprekend voor mensen van vlees en bloed. Ze vertelde open over haar leven, angsten en gewoontes. Dat veel mensen, door stress, onbewust in vlucht- of vechtmodus staan. En hoe je dat kunt doorbreken.
Net zo interessant als haar woorden, was de samenstelling van het publiek. Veel jonge vrouwen, die met pen en papier klaar zaten om te leren. De telefoon even weg, de aandacht volledig. Vertegenwoordigers van een leuke, positieve generatie die op zoek is naar adviezen. De oude zuilen voorbij, op naar een nieuwe tijd. Fascinerend. En Nicole vertelde hoe ze, vlak voordat ze het podium opging, zelf weer even dat schuchtere meisje van vroeger was geweest. Maar ze was er doorheen gegaan. Het daverende slotapplaus greep haar duidelijk aan en dat ontroerde ons allemaal.
Joris Linssen wisselt zijn column af met Bert Kranenbarg. Deze column staat in de NCRV-gids van week 14. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden
Joris Linssen is presentator bij de NCRV ✑ Reageren? joris@ncrvgids.nl
