Hansje Bunschoten is overleden. Ach, lieve, levenslustige Hansje. Je was jarenlang mijn regisseur bij het tv-programma Taxi. Ik zie je nog zitten bij je sollicitatie. We waren op zoek naar een nieuwe regisseur, die bij de opnames achter mijn taxi aan zou rijden in het busje en mij via een oortje feedback kon geven. Een baan waar erg veel belangstelling voor was.
Vóór jou hadden we al een aantal talentvolle sollicitanten gesproken. Wat wilden ze dit graag: Taxi, een super populair format. En wat waren ze lovend over hoe ik het deed, ik werd er verlegen van. Toen kwam jij. “Ik heb wat afleveringen bekeken en dat kan allemaal een stuk beter en directer”, sprak je met een uitdagende twinkeling in je ogen. Die moet ik hebben, dacht ik meteen.
Jarenlang hebben we daarna samengewerkt en inderdaad: je leerde me dat je alles kunt vragen, als je het maar oprecht wilt weten. En wat hadden we een lol. Zoals die keer dat je last van je rug had en in de taxi op de achterbank ging liggen, terwijl ik een ritje deed met een stomverbaasde passagier. De bourgondische slotfeestjes bij jou, na de laatste opnames, waren legendarisch.
Ook hadden we vaak diepe gesprekken, bijvoorbeeld als we samen in een hotel zaten. Daar vertelde je me hoe verrijkend het is om pleegkinderen te hebben. En je raakte een gevoelige snaar. Nu rijdt voor de laatste keer de taxi voor. Goede reis Hansje. Ik zal je nooit vergeten.
Joris Linssen wisselt zijn column af met Bert Kranenbarg. ‘Hansje’ staat in de NCRV-gids van week 41. Bent u geen abonnee maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.
