Via LinkedIn kreeg ik een berichtje van programmamaker Sinan Can. Sinan is de stoere reporter, die indringende reportages maakt in heftige gebieden, zoals Syrië en Koerdistan. Zijn moed en vastberadenheid maken altijd indruk op mij. Zijn tv-serie Bloedbroeders over de Turkse massamoord op Armeniërs was heel bijzonder. Hij kreeg er ook diverse prijzen voor. En nu kreeg ik dus een berichtje van hem. Of ik tijd had voor een kop koffie.
Nieuwsgierig belde ik het nummer uit zijn berichtje. Het was voor zijn column in de Gelderlander, vertelde Sinan. Ik had laatst mijn neef in Amerika aan de telefoon, ging hij verder, en die zei: ken jij Joris Linssen? Ja, had Sinan, gezegd, van Hello goodbye. Wist jij dat mijn vrouw Sylvie een volle nicht is van hem? Ja Joris, sprak Sinan triomfantelijk, wij zijn familie!
Een paar dagen later spraken we af op het Mediapark. Ik wachtte Sinan op voor het gebouw van de VPRO. Daar kwam hij aangelopen, die grote vriendelijke reus. Spontaan vielen we in een hechte omhelzing, terwijl we elkaar luidruchtig op de schouders klopten. Het leek wel een hereniging bij Spoorloos. Er volgde een geanimeerd gesprek, waarin we erachter kwamen dat we veel gemeen hebben. We werden in hetzelfde Nijmeegse ziekenhuis geboren, deden allebei mee aan Wie is de mol? en eind augustus staan we allebei geprogrammeerd op de 24 uur van Nijmegen, een cultureel festival. Het was precies zoals Sinan uiteindelijk zijn column zou afsluiten: ik heb er een familielid bij.
Joris Linssen wisselt zijn column af met Bert Kranenbarg. Deze column staat in de NCRV-gids van week 30/31. Bent u geen abonnee maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden
Joris Linssen is presentator bij de NCRV ✑ Reageren? joris@ncrvgids.nl
