In het bos bij Amelisweerd, vlak naast de A27 bij Utrecht, is een tentenkamp ontdekt van daklozen. Het was een waanzinnige puinhoop. De foto op internet stemde me verdrietig. Verregende tentjes tussen kale bomen. Voorbij scheurende auto’s op de achtergrond. Plastic tassen, een verdwaalde barbecue. Een waslijntje met wat verbleekte t-shirts en een verfrommelde sok. Hoe zou het zijn om hier te wonen? Om hier te slapen?
Mijn gedachten dwaalden af naar Joop. Een zestiger die ik portretteerde voor Joris’ showroom. Joop woonde jarenlang in een tent in de uiterwaarden van de Waal. Hij kookte op waxinelichtjes en dronk rivierwater. Toen ik hem voor het eerst opzocht, gromde hij als een schuw beest naar me. Felle ogen in een geel, benig gezicht. Een dunne, grijze baard. Jaren van afzondering aan de rand van de maatschappij hadden hem ontmenselijkt. We haalden eten voor hem. We brachten hem in ons busje naar de oude zeecontainer waar hij zijn bezittingen had opgeslagen. Alles zat onder de schimmel. Uiteindelijk zouden we verschillende keren bij Joop langsgaan. Veranderde het grauwen en snauwen in rustig praten en vierden we samen zijn 65e verjaardag.
Toen hij op sterven lag in een ziekenhuis, gewassen en geschoren – en zó klein en kwetsbaar – heb ik hem nog opgezocht. Hij kon niet meer praten. Ik voerde hem vanillevla met een theelepel. Op de terugweg werd ik gebeld door een zuster. Ik was bijna thuis en reed over de A27 bij Utrecht. Joop was overleden.
Joris Linssen wisselt zijn column af met Bert Kranenbarg. Deze column staat in de NCRV-gids van week 7. Bent u geen abonnee maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden
Joris Linssen is presentator bij de NCRV ✑ Reageren? joris@ncrvgids.nl
