Jarenlang heb ik duizenden mensen het hemd van het lijf gevraagd. Het begon ooit, in 1993, bij de lokale omroep in Utrecht. Als ik lukraak mensen op straat aansprak, waren ze geneigd meteen de diepte in te gaan. In de loop der jaren raakte ik steeds meer bedreven in het human interest-interview. Soms maakte ik mee dat mensen in de tv-taxi of op Schiphol mij geheimen toevertrouwden die ze nooit eerder gedeeld hadden. Na meer dan 25 jaar geluisterd te hebben, ben ik nu zelf aan de beurt om te vertellen.
Een deel van mijn persoonlijke leven heb ik opgetekend in een boek, dat volgende week uitkomt. Niet een gevalletje corona, maar een heilige opdracht. De laatste wens van mijn drie jaar geleden overleden stiefvader Louis was een boek over zijn veelbewogen leven. Louis was 35 jaar lang de vriend van mijn moeder en heeft zo’n heftig leven geleid, dat je er gerust een seizoen Hello goodbye mee zou kunnen vullen.
Toen ik het manuscript inleverde, zei mijn redacteur: ‘Het is prachtig, maar je bent te bescheiden geweest over jezelf. Wat betekende Louis daadwerkelijk voor jou?’ En zo kwam ik terecht in een nieuwe dimensie: ik ging mezelf interviewen. Ik vroeg me al schrijvende af waarom deze mooie man zo belangrijk voor me is geweest. Het resultaat is intiem, persoonlijk en ontroerend. Ik ben heel benieuwd wat de lezers er straks van vinden en hoe het voelt om mijn ervaringen zo te delen.
Joris Linssen wisselt zijn column af met Bert Kranenbarg. Deze column staat in de NCRV-gids van week 13. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden
Joris Linssen is presentator bij de NCRV ✑ Reageren? joris@ncrvgids.nl
