Het was nog niet eerder vertoond: in Wie is de Mol? stapte de mol zelf op! Helemaal in de war, op van de zenuwen. Het was twee weken geleden over en uit voor de verrader uit de Belgische versie van het populaire tv-programma.
Voor een oud-deelnemer als ik is dit niet verbazingwekkend. Want het is en blijft een zenuwslopend spelletje. Toen ik in 2007 in Mexico meedeed, bracht ik de eerste nacht door in een lek tentje met een deelnemer die mij de hele nacht wakker hield. Met wijd opengesperde ogen en het molboekje op schoot vroeg die kandidaat paniekerig: wie zat er naast jou in de bus, op weg naar de eerste opdracht? Klaarwakker, hyperalert en argwanend.
Er waren er wel meer die de druk niet aankonden. Niet slapen, honderden impulsen in een groep die je eigenlijk niet kunt vertrouwen, een gevoel van vervreemding. Maar een mol die zelf stopt, dat is nieuw. Bang om ontdekt te worden, om teleur te stellen. Het lijkt de paradox van de millennial-generatie. Alles hebben, alles kunnen en toch bang om te mislukken of niet te voldoen. Kennelijk liggen de hemel en de hel heel dicht bij elkaar in zo’n avontuurlijk psychologisch experiment.
Perfectionisme, geldingsdrang en hoge druk vormen een gevaarlijke mix. Achteraf toch fijn dat de mol in mijn jaargang echt genoot van de boel belazeren en mij met een grote lach in aflevering 6 naar huis stuurde. Voordat ik gek kon worden.
Joris Linssen wisselt zijn column af met Bert Kranenbarg. Deze column staat in de NCRV-gids van week 17. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden
Joris Linssen is presentator bij de NCRV ✑ Reageren? joris@ncrvgids.nl
