Voorlopig ben ik even niet met televisie bezig, maar ben ik op tournee met mijn band. Met mijn zelfgekozen familie: mijn fijne bandleden. We maken lange dagen, onderweg naar Almelo en Sittard en dan weer naar Stadskanaal. In het busje wordt de wereldproblematiek besproken en een hoop gelachen. En we vertellen over onze levens.
Op de achterbank bespraken we geboortes en overlijdens, hoorden we over ziektes en geluk en werden we steeds hechter. In onze nieuwe voorstelling brengen we die sfeer over het voetlicht. We vertellen alle vijf een heel persoonlijk verhaal, verbonden met een lied. En vervolgens spelen we zo’n nummer in een eigen bewerking.
Onze bassist vertelt over zijn moeder die steeds vaker in de war is en maar moeilijk hulp accepteert. ‘Laat me mijn eigen gang maar gaan’, zingen we voor haar, van Ramses Shaffy. Onze accordeonist vertelt over de adoptie van zijn zoon en welke Colombiaanse hit elke dag op de radio was in die periode. We spelen daarna het vertaalde lied. Onze gitarist vertelt over zijn jongste dochter, die met een hersenafwijking is geboren en het licht in zijn leven is. Toen zij geboren werd, stond een liedje van Bruno Mars op één: ‘Just the way you are’. En dat is nu zijn lied voor Cato van acht: ‘Jij bent bijzonder, gewoon zoals je bent’. En zelf vertel ik over de vermissing van mijn dochter, jaren geleden. Ach, kom maar gewoon kijken, zou ik zeggen. Even geen tv, maar het theater in!
