Met mijn afstandbediening zit ik apathisch op de bank voor me uit te staren. Ontwenningsverschijnselen. Ik mis het zo: Oogappels. Die heerlijke tv-serie vol herkenbare en invoelbare strubbelingen tussen volwassenheid zoekende pubers en puberende volwassenen. Wat was dat fijn, elke donderdagavond een nieuwe dosis ontroering, humor en verwikkelingen rond die prachtige families, van wie we echt zijn gaan houden. Elke keer iets dieper. Iets pijnlijker. Over het menselijk onvermogen. En hoe we uiteindelijk toch allemaal van elkaar houden. Goed geacteerd. Fijn geregisseerd.
Op een gegeven moment keken wij hier thuis de afleveringen gewoon twee keer. Het zijn de ontspannende momenten in tijden van thuisblijven: goede televisie kijken of mooie podcasts checken. Mijn tweede verslaving is de pareltjes luisteren van de BBC-podcast ‘Soul Music’. Makkelijk te vinden via internet: Documentaires van een minuut of 25 over telkens een ander bekend lied. Ze hebben er echt enorm veel werk in gestoken. Bij elke wereldhit hoor je verrassende anekdotes over wat zo’n lied betekent voor mensen van over de hele wereld. Veel levensverhalen, maar ook de muzikale kant komt goed naar voren.
et als bij Oogappels, wil je na elke aflevering het liefst meteen door. Gelukkig krijgt Oogappels een derde seizoen. En het is genomineerd voor de Nipkow-schijf. Als ze die gewonnen hebben, gaan ze de serie vast herhalen. Ik zit er al klaar voor.
Joris Linssen wisselt zijn column af met Bert Kranenbarg. Deze column staat in de NCRV-gids van week 23. Bent u geen abonnee maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden
Joris Linssen is presentator bij de NCRV ✑ Reageren? joris@ncrvgids.nl
