Op safari in je eigen stad! Een maand geleden ging ik op ‘wijksafari’ in Utrecht. Een theatervoorstelling op locatie. Ooit begonnen door Adelheid Roosen in de Bijlmer. Het idee is even simpel als briljant. Toeschouwers worden rondgeleid in een wijk waar ze niet zo snel komen en ontmoeten op een theatrale manier de bewoners. En zo kwamen we in groepjes van tien achterop scootertjes terecht en doorkruisten we de flatwijk Overvecht. Centraal stond het asielzoekerscentrum. Veel toeschouwers waren daar nog nooit binnen geweest, laat staan dat ze ooit een vluchteling hadden gesproken. Nu gebeurde dat wel.
We dronken limonade in de flat van een Syrische jongen, die vertelde dat hij een grote hekel had aan het etiket ‘vluchteling’. Noem me toch gewoon een student uit Syrië, zei hij overtuigend. Even later zaten we in een rollenspel waarin een jongen uit Singapore ons intimideerde. Toen hij vertelde dat hij daadwerkelijk gemarteld was, maakte dat veel indruk.
Een meisje uit Eritrea sloot ons met zijn allen even op in een hete, donkere badkamer. Zo voelt dat dus als je met zijn allen in een vrachtwagen zit, wilde ze maar zeggen. En daar zat ik alweer achterop bij een Marokkaanse wegpiraat, op weg naar Afghaanse hapjes. Tot slot kwamen alle groepjes bij elkaar en zong de Turks-Koerdische Meral Polat een lied, waarop alle scooterboys een ballet reden. Echt, als er een keer zoiets bij u in de stad gebeurt, ga er dan heen. Op safari!
