Een maandagmorgen op mijn werkkamer, bij ons thuis in Utrecht. Een leeg scherm voor mijn ogen. Ik ga deze column schrijven, maar ik word afgeleid door helikopters die af en aan vliegen. Nu ik erop let, hoor ik ook veel sirenes. Ik check Twitter en er blijkt geschoten te zijn in een tram, hier vlakbij op het 24 oktoberplein. Mijn vrouw zit daar op kantoor, nog geen driehonderd meter verder. Ze volgen daar alles via RTV Utrecht.
Mijn oudste dochter reist geregeld met die tram, zelf ben ik tijdens het hardlopen vanochtend vlak langs de plek gekomen waar het gebeurd is. Onwerkelijk. Ik krijg een appje van onze jongste dochter. Ze is in Griekenland en hoorde van een winkelier dat er in Nederland een aanslag was gepleegd en dat ze meteen naar huis moest bellen. Een vriend belt of we bang zijn. Hij wel. Van de burgemeester moeten we binnen blijven. De straten raken net zo leeg als mijn scherm.
Om vier uur mogen we weer naar buiten. Ik loop naar de Kanaalstraat, veel winkels zijn dicht. De koffiebar heeft een brie e op de deur: vanwege schietpartij gesloten. De slijter ook. De moskee staat er verlaten bij. Later die avond horen we dat onder de doden een oud-leerling is van een vriend van ons. Een vriendin vertelt dat de vader van kinderen bij haar dochter op school is omgekomen. Dinsdagochtend hangt er een nieuw brie e bij de slijter: over een paar minuten gaan wij open.
Joris Linssen wisselt zijn column af met Bert Kranenbarg. Deze column staat in de NCRV-gids van week 13. Bent u geen abonnee maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.
Joris Linssen is presentator bij de NCRV ✑ Reageren? joris@ncrvgids.nl
