Deze zondag is de laatste aflevering van het prachtige drieluik Verlossing in Varanasi op tv. Het is de makers gelukt de rituele lijkverbrandingen in de heilige Indiase stad van heel dichtbij vast te leggen. De serie is een lust voor het oog. Gelukkig heb je er niet de geur bij. Want die is net zo indringend als de kleuren en de geluiden van Varanasi.
Ik bezocht de oeroude stad aan de Ganges afgelopen zomer met mijn gezin en we waren diep onder de indruk. Wat een spektakel, wat een chaos en wat een magische mix. Varanasi is een concentraat van India. Sprookjesachtig en smerig, massaal en verstild: een verslavende toverbal die telkens verandert, tot je er een beetje misselijk van wordt.
Net als presentator Narsingh Balwantsingh voeren wij in een bootje langs de oevers van de rivier, langs de ghats waar de overledenen worden verbrand. Het choqueerde, maar boezemde ook ontzag in. We voelden ons even indringers, maar we waren van harte welkom om van heel dichtbij de rituelen te zien.
De oudste zoon van de overledene, die kaalgeschoren werd en even later het vuur mocht aansteken. De marcherende mannen die met een onder bloemen bedolven lijk door de straten renden, vlak voor onze neus. En het fenomeen van de babylijkjes. Omdat overleden kinderen rein zijn, hoeven ze niet verbrand te worden, maar mogen ze zo de heilige rivier in. Dat merkten we toen onze boot tot twee maal toe tegen iets aan botste. Dat werd ons even teveel.
