Het moet in 2002 geweest zijn, dat ik voor het eerst kennismaakte met Maarten en Menno. Klinkt als een komisch duo, maar ze zijn mijn vaste cameraploeg.
Ons eerste item was een verhaal over twee dove dames, die vertelden over een liedje dat hun raakte. Ik was meteen verknocht aan mijn crew. Maarten verstaat de kunst van warm filmen. Als je zijn beelden ziet, voel je dat hij echt luistert. Menno is een trouwe lobbes en een uitstekende geluidsman. Maar het fijnste aan dit duo is dat ze mijn gesprekspartners volkomen in hun waarde laten. Ze zijn even aardig als voorkomend, net zo geïnteresseerd als behulpzaam. En… bescheiden. Een deugd die niet veel voorkomt in Hilversum.
Misschien heeft het iets te maken met dat ze allebei in het zuiden wonen. Maarten zit midden in de nacht in Limburg aan zijn koude Brinta, om op tijd op locatie te zijn. En dan haalt-ie onderweg Menno op in Brabant. Wat hebben we een hoop meegemaakt de afgelopen jaren. Honderden draaidagen op Schiphol stonden ze aandachtig mee te leven. Nooit verveeld, nooit geringschattend. En ze gingen mee op avontuur. Ze filmden mijn band, toen we toerden door Mexico. Ze maakten onze muzikale pelgrimstochten mee.
De afgelopen weken werkten ze zich weer een slag in de rondte, in de kou rond mijn kerstbomen. Nooit klagen, altijd bereid. Ze zitten aan elkaar vast met een kabel, van de camera naar de geluidsmixer. Ze zijn verbonden. Aan elkaar.
En ook aan mij.
Joris Linssen wisselt zijn column af met Bert Kranenbarg. Deze column staat in de NCRV-gids van week 1. Bent u geen abonnee maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden
Joris Linssen is presentator bij de NCRV ✑ Reageren? joris@ncrvgids.nl
