Kunnen we concluderen dat je nu topfit bent?
“Ik denk dat je dat wel kunt zeggen. Ik ben nu weliswaar 73, maar ik denk dat ik fitter ben dan sommige jonkies die in mijn orkest rondlopen. Maar het moet ook. We doen tussen de tachtig en de honderd concerten per jaar over de hele wereld. Ik heb net zelfs weer drie nieuwe tourbussen gekocht omdat mijn oude bussen gewoon op waren. Ik tour echt met de intentie om dit werk nog dertig jaar te kunnen doen. Vandaar dat ik zo fit mogelijk wil blijven.”
In Nederland start nu het vierde seizoen, over jouw leven en werken in coronatijd. Daarin blijkt dat je een nieuwe hobby hebt gevonden: taarten bakken. Hoe is dat zo gekomen?
“Als ik ’s nachts na een concert niet kan slapen, kijk ik altijd bakfilmpjes op internet en die sla ik dan op. Alleen had ik nooit de tijd om daar iets mee te doen. Maar toen kwam de pandemie en zaten we ineens verplicht thuis. Ik ben niet iemand die stil kan zitten. Ik slaap óf ik doe iets. Daartussenin zit voor mij niks. Dus ik dacht: dan ga ik maar bakken. Ik heb eerst allemaal bakspullen gekocht en ben gewoon begonnen. Wonder boven wonder waren mijn baksels nog lekker ook.”
Heeft coronatijd jou – behalve bakkennis – nog andere inzichten gegeven?
“Jazeker. Ik ben me er extra van bewust geworden hoe dierbaar mij de mensen zijn met wie ik werk. Ik heb naast mijn fantastische Johann Strauss Orkest natuurlijk ook een heel bedrijf om me heen verzameld met geweldige mensen. Toen door corona alles stillag en we geen idee hadden voor hoelang, wilde ik hoe dan ook die groep in stand houden. Natuurlijk kregen we steun van de regering. Daar ben ik ontzettend dankbaar voor. Maar de regering betaalde niet alles. Om alle mensen in dienst te kunnen houden moesten wij de rest zelf betalen en dat heb ik met alle liefde gedaan. Het draait namelijk niet om alleen de functie van een secretaresse of een trompettist. Daarachter zitten allemaal mensen die ik al jarenlang ken. Zeker toen ik moest besluiten hoe we tijdens corona verder zouden gaan, besefte ik nog eens extra hoe waardevol zij allemaal voor me zijn. Het voelt echt alsof ik twee families heb. Mijn eigen familie en die waarmee ik al meer dan 25 jaar de hele wereld rondtrek.”
Het hele interview leest u in de NCRV-gids van week 49. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.
Tekst: Ernest Marx
