Waarom ging je weg bij de NOS?
“Na twaalf jaar was ik toe aan een nieuwe uitdaging. Naast het Journaal presenteren, mocht ik er de laatste jaren programma’s naast doen als Van onschatbare waarde en Lady Di en Dionne. Ik merkte toen ik daarmee bezig was, dat ik het heerlijk vond om uit de journaalstudio te zijn en nieuwe dingen te ontdekken en gesprekken te voeren. Dus toen Avrotros me vroeg of ik een radioprogramma voor ze wilde doen in de middag en daarnaast de vertrekkende Caroline Tensen wilde opvolgen bij DNA onbekend was dat een reden om de stap te maken. Ik vond dat een mooi pakket.”
En dan mag je als eerste grote klus het Gouden Televizier-Ring Gala presenteren. Dat was een gooi in het héél diepe?
“Dat kun je wel zeggen! Ik kwam terug van de reis en ze vertelden me dat Jan Smit de presentatie niet kon doen omdat hij zélf was genomineerd. ‘Wil jij het doen?’ vroegen ze. In eerste instantie zei ik: ‘Van mij hoeft het niet.’ Maar ze vroegen het daarna nog een keer en ik dacht: het is met mijn oud-collega Rik van de Westelaken, leuk! Laat ik het proberen. Na afloop kreeg ik bakken vol kritiek over me heen.”
Je was te stijf, te saai, te braaf. Wat deed dat met je?
“Dat was niet leuk. Ik had toevallig dat weekend erna een bruiloft in het buitenland. Ik heb daar mijn telefoon uitgezet en lekker gefeest. Maar natuurlijk gaat de kritiek onder je huid zitten. Uiteraard heb ik het teruggekeken, maar ik geloof niet dat ik enorme blunders heb gemaakt. Ik had vooraf tegen Avrotros gezegd: ‘Het is een risico, want je zet er twee oud- Journaal-presentatoren neer. We hebben niet de lachers op ons hand. Als je dat wel wilt, moeten jullie anderen kiezen, want ik ga me niet anders voordoen dan ik ben.’ Ik heb het naar mijn inzicht zo goed mogelijk gedaan. Dat het dan niet wordt gewaardeerd, is jammer.”
Het hele interview leest u in de NCRV-gids van week 6. Bent u geen abonnee maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.
Tekst: Bram de Graaf
