Het leven van een gepensioneerde bevalt hem uitstekend. Daarom zei hij ook nee toen hem de eerste keer werd gevraagd mee te werken aan een programma van MAX. Kroll: ‘Op dat moment dacht ik: ik doe nooit meer iets, en zeker niet voor tv. Ik ga lekker lange wandelingen maken en gitaarspelen.’
Toen hij een paar maanden later opnieuw werd benaderd, liep hij nog steeds niet over van enthousiasme. ‘Ik zei: “Óf je moet me rijk maken, óf het moet zo ver- schrikkelijk leuk zijn dat ik het daarom wil doen.”’ Het laatste bleek het geval te zijn. In de zomer van 2014 zond MAX de zesdelige serie Lekker weertje uit, waarin Erwin Kroll samen met ex NOS-collega Philips Freriks door het land trekt, op zoek naar wetenswaardigheden die met het weer te maken hebben. Het tweede seizoen begint deze week. In het theehuis waar we na de fotosessie hebben plaatsgenomen, werpen mensen af en toe steelse blikken naar onze tafel. Hier en daar wordt gefluisterd. Maar daar blijft het bij. En dat is weleens anders geweest.
Hoe hadden we hier gezeten tijdens uw hoogtijdagen als weerman van het NOS Journaal?
‘Zeg maar jij hoor. Nou, ik weet zeker dat ik dan was weggelopen. Het Nederlandse volk is uitermate sympathiek voor de weerman. Vriendelijke mensen die een praatje wilden maken, goeiedag wilden zeggen … Maar je wilt ook weleens een keer privé zijn. Ik ben een gewoon mens van vlees en bloed en ik kan heel aardig zijn, maar soms bén ik toch een pot chagrijnig! En dat mag dan niet, want je bent de weerman van de NOS en je moet vriendelijk zijn. Dat begon te knellen. Daar komt bij dat het weer weliswaar telkens anders is, maar na een kwart eeuw wordt het ook wel een beetje hetzelfde, hoor. Ik had het wel gezien.’
Dus trok Erwin Kroll zich eind 2011 een poosje terug om eens goed na te denken over wat hij wilde.
‘Iedereen dacht: goh, wat is er met die Kroll aan de hand? En intussen vloog de boulevardpers met een helikopter rond- jes boven mijn huis om foto’s te maken! Er lag ook een keer een fotograaf met een enorme telelens in de achterbak van een stationcar. Absurd! Dat doe je misschien bij Michael Jackson als hij op sterven ligt. Maar toch niet bij Erwin Kroll! Dat zijn nu van die dingen die ik echt verschrikkelijk vind.’
Heeft het met je leeftijd te maken dat je kritischer gaat nadenken over hoe je je tijd besteedt?
‘Dat denk ik wel. Ik ben iemand die óf niets doet óf zich voor 120 procent ergens in stort. Dat heb ik met mijn werk gedaan, met als gevolg dat daar- naast weinig anders was. Als ik niet bij de NOS was, gaf ik lezingen of schreef ik boeken. Op een gegeven moment dacht ik: straks is het afgelopen en dan zit ik achter de geraniums. Want ik ken niets anders dan dit werk. Ik was bijna 62, had 40 jaar gewerkt, waarvan 26 jaar op tv en ik dacht: ik vind het wel mooi zo.
Ik ga lekker gitaarspelen. En dat doe ik nu ook. Ik kan het nog steeds niet goed, maar ik vind het zo leuk! Ik speel voor mezelf, niet voor anderen en niet bij het kampvuur. Ik heb een westerngitaar gekocht en dan speel ik vooral bepaalde riedeltjes. Dat is met die ouwe handjes best moeilijk, haha.’
Dus eindelijk ruimte voor andere dingen …
‘ Ik nám de ruimte. Ik had ook niet alle tijd in mijn werk hoeven stoppen. In die periode van nadenken kwam pas het besef dat het ook heel anders kan. Dat ik ook iets anders wilde. Ik begrijp nu pas dat ik echt een workaholic was.’
Lekker weertje gaat dit seizoen over weerfenomenen. Te beginnen met een heftige eerste aflevering over de kracht van de wind. Wat gaan jullie doen? ‘We zijn naar Zeeland gegaan waar we door- en doornat geregend zijn, in windkracht zeven.’
Twee bibberende mannetjes?
‘Ja, twee bibberende mannetjes die moeten blijven lachen, haha! Het was aan de zuidkant van Walcheren, waar veel zandbanken liggen waardoor de vaargeul heel smal is en veel schepen vergingen. Wij staan precies op de plek waar de bevolking in het verleden stond te kijken of er bij storm een schip op de zandbank liep. Veel van die mensen leefden van het jutten, dus dan konden ze er heel snel bij zijn. Als je daar dan staat en het is toevallig ook nog wind- kracht zeven en je krijgt een gigantische bui … Dan vergeet ik die regen en die wind en dan sta ik alleen maar te genieten.’
Windkracht twaalf
Een andere gebeurtenis die indruk maakte op Kroll, was de tornado die in 1967 de plaatsen Tricht en Chaam trof, waarbij zeven mensen omkwamen. ‘We spraken een mevrouw van wie de schoonzus omkwam bij de tornado. Omdat de man van de schoonzus kort daarvoor was overleden, moesten de vier kinderen naar het weeshuis, tenzij ze bij hun tante mochten wonen. Dus die mevrouw nam die vier kinderen in haar kleine huisje. Al die levens, volkomen veranderd door een tornado van nog geen minuut. Dat is toch heel indrukwekkend.’
Voor deze aflevering gingen de heren ook het water op met de Koninklijke Nederlandse Redding Maatschappij, iets wat een heel andere manier indruk op hen maakte. ‘Zaten we in zo’n speciaal pak op zo’n boot … We gingen niet de zee op hoor; een binnenzeetje. Maar dan wél even vol gas. Heerlijk!’ Of Philips Freriks daar ook zo over denkt, moeten we afwachten, want hij moest overboord. Er moest immers wel iets te redden zijn. Nog meer spektakel krijgen we voorgeschoteld als de mannen een poging wagen een tent op te zetten in een windtunnel bij windkracht twaalf.
Oestertje eten
Voor Kroll is Lekker weertje een feestje, al was het alleen maar omdat hij volop gelegenheid krijgt om verhalen te ver- tellen. ‘Dat is mijn drijfveer. Ik zeg altijd: “Ik ben een typische onderwijzer derde klas lagere school in de jaren vijftig. Kin- deren houden hun mond dicht, zitten met de armen over elkaar, zijn stil en laten de meester uitpraten.” Heerlijk! Niemand zegt iets terug als je weerman bent. En als ik lezingen gaf, zaten de mensen ook ademloos te luisteren. Dat doe ik niet vaak meer, maar toevallig ga ik volgende week een verhaal houden voor een eindexamenklas van een atheneum. Daar ga ik vertellen dat het belangrijk is dat je je realiseert dat het klimaat verandert. Omdat we daar nu al rekening mee moeten houden.’
Tijdig ingrijpen is belangrijk. Op grote en op kleine schaal. Het behoedde Erwin Kroll voor een leven achter de geraniums. Net op tijd leerde hij hoe heerlijk het is om gitaar te spelen en om met z’n vrouw langs het strand te lopen bij St. Malo of een oestertje te eten in Cancale aan de Bretonse kust. Ik heb niet het gevoel dat je een moment spijt hebt gehad van je beslissing om te stoppen als weerman. ‘Ik zeg tegen iedereen: pensioneren is het allermooiste wat er is. Ik had het veertig jaar geleden moeten doen. Heerlijk!’
Paspoort
Naam: Erwin Kroll
Geboren: 6 augustus 1950 in Gilze en Rijen
Woont: in Lelystad
Carrière: Studeerde geologie en deed onderzoek bij het KNMI. Daarna werkte hij tien jaar als luchtvaartmeteoroloog. In 1986 kwam hij bij de NOS, waar hij als weerman een nieuwe dynamische presentatiestijl invoerde. Zijn expressieve handgebaren leverden hem zelfs de bijnaam ‘Erwin met de handjes’ op. In 2006 werd Kroll gekozen tot favoriete NOS-weerman aller tijden. Hij presenteerde daar- naast o.a. Klimaat in beeld (Teleac), Noodweer (NCRV) en De mooiste plek van Nederland (NCRV). Hij gaf lezingen en schreef boeken over het weer en het klimaat. In augustus 2012 werd bekend dat Erwin Kroll stopte bij de NOS. Sinds 2014 presenteert hij samen met Philip Freriks Lekker weertje (MAX).
