Ghislaine Plag: ‘Ik wil niet op de voorgrond’

Al jaren is Ghislaine Plag een vaste waarde op de radio bij KRO-NCRV. Tegenwoordig is ze de stem van Spraakmakers op NPO Radio 1. Het medium past bij haar, veel beter dan televisie. ‘Ik zit in de journalistiek omdat ik verhalen wil horen.’

Hoe zie jij jouw rol nu op de radio?

“Ik vind het de laatste tijd best moeilijk om mijn werk goed te doen. Welke toon sla ik aan? Ik wil de zaken niet bagatelliseren, maar ze ook niet groter maken dan ze zijn. In het begin belde ik veel met medici en vroeg: ‘Waar is behoefte aan?’, ‘Wat moet onze tone of voice zijn?’ en ‘Wat is onze rol als journalist?’ Zo probeerde ik een goed beeld te krijgen. We boden toen een soort troost en afleiding. Dankzij het programma ontstonden fantastische initiatieven, waarbij ondernemers elkaar een hart onder de riem staken. Het was fantastisch om iets voor het welzijn van de mensen te betekenen, maar juist de laatste tijd is dat zo moeilijk. Er heerst veel somberheid, frustratie en boosheid. Het gebrek aan uitzicht wordt steeds groter, ik zie mensen ongelukkig worden. En ik wil zo graag iets voor hen betekenen, maar wat? Vanmorgen ging het in de uitzending over het geestelijk welzijn van studenten. Dat houdt me erg bezig. Mijn studententijd was zo leuk en intens, zij missen dat nu.”

Wat was zo intens aan jouw studententijd?

“Vanaf mijn achtste had ik maar één droom: het toneel op. Na het gymnasium ging ik naar de Toneelacademie in Maastricht. Ik was pas zeventien en kwam vanuit een harmonieuze jeugd in een beschermd milieu in een totaal andere wereld terecht. In mijn klas was ik de enige hetero die géén gescheiden ouders had. Sommige klasgenoten hadden zelfs op straat geleefd. We moesten elkaar flink bekritiseren en jezelf op de voorgrond stellen. Ik wist al snel: dit is niet de wereld waarin ik gelukkig word en waarin ik me staande kan houden. Het was emotioneel zwaar en keihard. Telkens was het: ‘Treed meer voor het voetlicht. Wees egoïstischer.’ Maar zo zat ik niet in elkaar en zo wilde ik niet worden. Na een jaar moest ik weg, daar had ik vrede mee. Het paste gewoon niet bij me. Dat klinkt raar nu ik als presentator soms in de schijnwerpers sta, maar dat was ook nooit mijn ambitie.”

De NPO vond je niet interessant genoeg voor Op1. Hoe kwam dat binnen?

“Dat raakte me minder, omdat mijn ambitie bij de radio ligt. Fijn was wel dat ik van bevriende collega’s reacties kreeg als: ‘Onbegrijpelijk, als íémand daarin past…’ Als zij hadden gezegd: ‘Je bent inderdaad oninteressant’, had me dat veel meer gekwetst.”

Het hele interview leest u in de NCRV-gids van week 10. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.

Tekst: Bram de Graaf