Ivo Niehe: ‘Ik sta dankbaar in het leven’

Wars van het lawaaierige meningencircus zocht hij liever het hart van zijn gasten. En nóg. Want Ivo Niehe stopt niet zomaar met televisie maken. ‘Een bestaan zonder werk kan ik me niet voorstellen.’

Je werd wel een gentleman-interviewer genoemd.

“Sommige collega’s zeiden dat ik te welopgevoed was voor dit vak, te weinig rafelrandjes had. De wilde kant van mij is op tv nooit aan bod gekomen. Daar had ik een veilige methode ontwikkeld: nette heer, nette programma’s. Pas in het theater kan ik me ook van de baldadige kant laten zien.”

Vind je dan nu wel weer voldoening in ‘Ivo op zondag’?

“Ik had gezegd dat ik uit die kijkcijferrace wilde, denkend dat daarmee het hele televisieleven zou zijn afgelopen. Vooral de laatste jaren had ik mijn gasten ook gekozen om hun kijkcijferpotentie en niet meer – zoals in het begin – omdat ik ze zelf graag wilde hebben. In de tijd van twee netten kon ik mensen benaderen van wie het grote publiek misschien nooit had gehoord. Denk aan Yehudi Menuhin, Rudolf Noerejev. Later kwamen er meer gasten die contractueel verplicht waren om publiciteit te genereren voor hun plaat, film, noem maar op. Nu heeft iedereen daarvoor eigen kanalen. En het thuiskomen bij sterren is vanwege privacy en veiligheid zeer uitzonderlijk geworden. Die magie is verdwenen. Maar toen kwam het idee van Ivo op zondag. Het is totaal anders, maar het biedt nieuwe kansen. We hebben een prachtig portret gemaakt van Typhoon, een ster die aan de rand van zelfmoord stond en alle religies onderzocht en overal dezelfde God tegenkwam, naar hij zei. ‘Dus ik moet waarschijnlijk mijn perceptie van God bijstellen.’ Zo is ook dit programma weer een wonder. Rustige televisie, die meer kijkers trekt dan we hadden verwacht.”

Heb je van je gasten levenslessen geleerd?

“Ik begrijp nog steeds niets van het leven. Met ouder worden kun je de vragen over het bestaan steeds beter formuleren, maar de antwoorden krijg je nooit. Je blijft zitten met het eeuwigdurende raadsel: waarom is dit? Ik maakte een podcastserie over het derde leven, hoe ga je om met de laatste twintig, dertig jaar van je bestaan. Een reclamemaker zei: ‘Mijn hele leven ben ik bezig geweest om in het midden van de cirkel terecht te komen en ongemerkt werd ik naar de zijkant geduwd.’ Persoonlijk kan ik me een leven zonder werk niet voorstellen. Televisie is meer dan zeepbellen blazen: je geeft kijkers inspiratie door. Ik had een bejaarde tante en toen ik haar vroeg: ‘Hoe houd je je zo lang staande?’ antwoordde ze: ‘Alles interesseert me.’ En ik denk aan die ruim honderdjarige dame in Amstelveen die resoluut zei: ‘Ik heb besloten er nog een paar jaar aan vast te plakken.’ Je moet geïnteresseerd blijven en piketpaaltjes naar de toekomst slaan. Dat is het geheim.”

Het hele interview leest u in de NCRV-gids van week 8. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.

Tekst: Ella Weisbrod