Waarin is jouw aanpak anders dan die van Rintje?
“Ik zit meer op de ontwikkeling van de techniek en besteed aandacht aan het eten en de fysieke gesteldheid. Ik heb mijn team laten keuren en iedereen traint en slaapt met een hartslagmeter, dus ik zie wat de impact is. Rintje zit meer op het winnen. Uiteraard wil ik ook winnen, maar als mijn schaatsers technisch beter rijden, gaat dat eerder lukken, denk ik. Het zal er fel aan toe gaan. Maar Rintje en ik gunnen elkaar wel het licht in de ogen, hoor.”
Jullie zaten in dezelfde schaatsploeg, behaalden allebei grote successen. Schept dat een band?
“Absoluut. Rintje en ik zijn als het ware samen opgegroeid. We kennen dezelfde wereld, hebben allebei ups en downs gehad. Veel van mijn vrienden komen uit die schaatswereld, zoals Annette Gerritsen, maar ook oudere collega’s als Yvonne van Gennip. Je weet zo veel van elkaar en herkent het gevoel.”
Je hebt twintig jaar aan topschaatsen gedaan. Wat is de impact daarvan op je lijf en hoofd?
“Lichamelijk ben ik er goed doorheen gekomen. Sommige schaatsers krijgen rugproblemen, maar ik voel me nog super t. Mentaal waren de laatste jaren erg zwaar. Ik had al zo veel wedstrijden gereden, de jonge generatie maakte jacht op me. Ik had ook een paar pechjaren nadat ik mijn enkel brak, maar ik heb het maximale eruit gehaald.”
Rintje gaf aan dat hij lang zocht naar een nieuwe uitdaging toen hij was gestopt. Herken je dat?
“Ik werd meteen coach, dus ik kon het uitstellen. Ik ben nu drie jaar uit het schaatsen. Er komt genoeg op mijn pad, maar het is wel zoeken naar een nieuwe passie en naar iets waarin ik mijn energie kwijt kan. Zo’n programma is dan heel leuk. Ik ben ook chef de mission voor de Jeugdspelen in Lausanne en heb nu dus een bestuurlijke rol. Dat is weer heel anders.”
Het hele interview leest u in de NCRV-gids van week 48. Bent u geen abonnee maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.
Tekst: Bram de Graaf
