Marlijn Weerdenburg: ‘Het hoeft van mij niet hoogdravend’

Marlijn Weerdenburg presenteert sinds deze maand DNA onbekend. Een programma dat haar op het lijf is geschreven, gezien haar mateloze interesse in anderen. ‘Liever geen BN’ers, maar echte mensen.’

Is dit emotioneel een lastig programma om te maken?

“Ik ben een behoorlijke huilebalk. We hebben in het programma meerdere momenten waarop ik de uitslag van een DNA-test moet voorlezen en waarbij ik het niet drooghoud. Ik maakte me daar vooraf erg druk over omdat ik weet dat ik zo makkelijk huil. Ik wilde natuurlijk niet dat iedereen steeds denkt: daar gáát ze weer. Maar soms rollen er nu eenmaal tranen over mijn wangen tijdens het programma. Ik probeer daar zelf maar niet te veel aandacht aan te besteden.”

Waar komen die tranen dan vandaan?

“Je voelt soms zo erg de spanning van die mensen die misschien wel 25 jaar lang een vraag hebben gehad over hun komaf. Alles hangt van dat ene moment af: de uitslag van de DNA-test. Ik krijg tijdens het maken van zo’n programma een band met hen. We maken eerst een mooi portret van ze en we bezoeken samen bijvoorbeeld hun oude basisschool. Ik leer ze heel snel goed kennen. En dan is daar uiteindelijk die testuitslag. Dan is het toch logisch dat ik daar ook door geraakt wordt? Het zijn af en toe verhalen die me gewoon erg aangrijpen.”

Zelf heb je recent ook een intense periode doorgemaakt. Anderhalf jaar geleden overleed plotseling je moeder. Je was op dat moment hoogzwanger. Neem je die ervaring mee in het presenteren?

“Voordat mijn moeder overleed, lachte het leven me eigenlijk altijd toe. Ik was een zondagskind dat als een vlinder door het leven fladderde. Doordat ik nu zelf zo’n verdriet heb ervaren, denk ik dat ik een groter inlevingsvermogen heb gekregen. Bij tragische verhalen kan ik me beter voorstellen hoe zoiets zou voelen. Ik heb meer zwaarte en diepte gekregen. Als mens en ook als presentator denk ik dat dat op zichzelf wel goed is. Door het verdriet om mijn moeder ben ik meer geaard.”

Het hele interview leest u in de NCRV-gids van week 3. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.

Tekst: Ernest Marx