Waarom is gospelmuziek toch zo aanstekelijk?
“Omdat die gelukkig maakt. Wij zijn allemaal spirituele wezens en gospelmuziek is in staat je te raken in die spirituele kern, dat deel in jou dat je niet kunt zien, maar dat er wel is. Gospel verspreidt de goede boodschap ja, maar vooral liefde. En daar hoef je niet gelovig voor te zijn. Het kerstalbum dat The Gospel Sessions en ik hebben gemaakt heet It’s a Soulful Christmas en een van onze songs is getiteld ‘God Will’. Daarmee zeggen we dat God voor je zal zorgen. Persoonlijk twijfel ik daar niet aan, maar soms denk ik wel: schiet een beetje op, ik weet dat Uw timing de mijne niet is, maar doe me een lol en haast U.”
Hoe kijk jij terug op 2020?
“Positief en negatief. In brede zin geloof ik dat we er later op zullen terugkijken als een flits, een storing, zoals je computerscherm soms raar doet. En dan herstelt het zich. Maar voordat het zover is kunnen we niet anders dan stilstaan, naar elkaar omkijken. Dit voorjaar sloop een zachte toon van vriendelijkheid bij ons binnen. De aarde ging door een soort reset: dieren kwamen tevoorschijn op plekken waar je ze nooit zag. De lucht en het water werden schoner. Het was een tijd van vernieuwing en verjonging. Een tijd die aanzette tot reflecteren op de plaats die jij inneemt en wat jij kunt bijdragen aan de wereld.”
Wat betekende God in die tijd van ziekte?
“Wat Hij altijd betekent: Hij zorgt voor mij. Op ons eerste album staat de verzuchting ‘Pass me not, O gentle Savior / Hear my humble cry’. Het is mijn lievelingstekst. Je kunt nog zo’n goede uitrusting hebben, er zijn plekken waar je altijd kwetsbaar blijft. Ik ben maar een korreltje zand op een groot strand, maar ik wil voor altijd in Zijn aanwezigheid verkeren. Dat is niet altijd zo geweest, hoor. Toen ik rond de twintig was, heb ik de kerk verlaten. Want ik wist niet zo zeker of ik ernaartoe ging vanuit behoefte of uit gewoonte. Eigenlijk begon daarna pas mijn relatie met
God. Ik had het geluk dat ik diep in mijn passie, in de muziek, kon graven en op reis mocht. Ik zegde mijn baan in een ziekenhuis op en ben er helemaal voor gegaan. Ook al had ik mij afgescheiden van het kerkgebouw, in al die jaren daarna heb ik God nooit losgelaten. En nu weet ik mij geliefd.”
Het hele interview leest u in de NCRV-gids van week 51/52. Bent u geen abonnee maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.
Tekst: Ella Weisbrod
