Olga Commandeur: ‘Mijn man ontroert me nog bijna elke dag’

Deze zomer is alles anders. Veel dingen die we graag doen als de zon schijnt, kunnen niet. Wat vrolijkheid en optimisme is meer dan welkom. Daarom vertellen mensen waar zij blij van worden. Deze keer: Olga Commandeur, presentator van Nederland in beweging. ‘Het gaafste is om te zien hoe mensen enthousiast meedoen en me achteraf dankbaar zijn.’

Man

“Mijn man, Frank, dat is zo’n lieverd! Al vanaf de eerste dag dat wij elkaar leerden kennen, ben ik hartstikke blij met hem. En dat is inmiddels al negentien jaar geleden. Hij ontroert me nog steeds bijna dagelijks. Omdat het een heerlijke, fijne vent is. We hebben in al die jaren nog nooit ruzie gehad en misschien één keer onenigheid. Zo’n goede match zijn we. Het is onvoorstelbaar en dat zou ik iedereen toewensen. Een geheim hebben we niet. Het is denk ik hoe je beiden in het leven staat. We zijn optimistisch, opgewekt en hebben geen ochtend- of avondhumeur. Het is een soort samensmelting, een synergie. We vullen elkaar aan, hebben dezelfde interesses, maar ook eigen interesses. Ik denk dat het vooral geluk is dat we elkaar hebben getroffen.”

Werk

“Ik geniet enorm van Nederland in beweging. Ook al nemen we in zes dagen alle afleveringen voor het hele jaar op. Dat betekent acht afleveringen van 45 minuten opnametijd per dag. Oftewel: dagelijks 26.000 stappen op mijn stappenteller. Daarna ben ik helemaal gesloopt, maar ik vind het geweldig. Bovendien strooide ik door dat programma mijn visitekaartje het land in en word ik sindsdien voor allerlei leuke activiteiten gevraagd. Als je mij twintig jaar geleden had gezegd dat ik workshops en presentaties zou geven om mensen plezier in bewegen te laten ervaren, had ik het nooit geloofd. Telkens kom ik thuis en zeg ik tegen mijn man dat ik weer zó heb genoten. Het gaafste is om te zien hoe mensen enthousiast meedoen en me achteraf dankbaar zijn.”

Kinderen

“Met mijn kinderen heb ik een ontzettend warm contact. Mijn zoon is 32 en mijn dochter 30, maar ze blijven altijd mijn kinderen. Terwijl ze al hartstikke volwassen mensen zijn. Ik ben supertrots op ze. Hoe ze zich ontwikkelen, maar ook op hun onderlinge band. Vroeger waren ze water en vuur, nu gaan ze heel goed met elkaar om. Afgelopen Moederdag moest ik werken, dus konden we niet samenkomen. Toen stonden ze de volgende dag op de stoep om voor mij te koken. Zo lief, zo’n verrassing. We hebben best een verdrietige periode meegemaakt, want afgelopen februari overleed hun vader. Van hem was ik gescheiden, maar ik had er nog wel contact mee. We vergaten toen de onderlinge issues en wat er dan komt bovendrijven is hechtheid. Het samen toewerken naar loslaten, waardoor je band juist versterkt. In tijden van verdriet vond ik dat toch een mooi gevoel.”

Het hele interview leest u in de NCRV-gids van week 26/27. Bent u geen abonnee maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.

Tekst: Carlijn Schepers