Op een zonnige middag laat Minke van Ingen (51) via Skype het atelier zien waar ze tegenwoordig woont en werkt. In de winkel onder haar huis ver- koopt ze kleurige kussens, kleden en foto’s die ze van de omgeving maakt. Samen met haar zoon van elf woont ze in Oprtalj, een middeleeuws stadje op een heuvel. “Istrië is heel lang Italiaans geweest. Daarom heeft het veel weg van Toscane, alleen is het hier wat ruiger. En het eten is heel goedkoop en lekker. Ik woon midden in het truffelgebied en we eten hier truffels voor bijna niets.”
Waarom viel jouw oog destijds op Kroatië?
“Met mijn ouders gingen we altijd op vakantie naar Joegoslavië. Waren we naar Frankrijk gegaan dan was ik daar misschien terechtgekomen.”
Je had een mooi huis en een goede baan in Nederland. Waarom besloot je dat allemaal achter te laten?
“Ik was op zoek naar avontuur. Na mijn studie journalistiek werd ik hoofdredacteur van een onderwijsblad, een hele mooie baan met veel vrijheid. Zo mooi dat ik er wanhopig van werd. Voor mij zit het leven niet zo in elkaar. Ik wilde ervaren wat er gebeurt als je alle zekerheden achterlaat. Wat ga je dan doen?”
Ben je helemaal thuis in Kroatië?
“Ik spreek natuurlijk de taal, dus dat helpt heel erg en ik ben vrij actief. Zo heb ik een cursus Engels georganiseerd en dan niet met saaie grammatica. We lopen gewoon door het dorp en dan wijs ik naar een raam en zeg ‘ is is a window’. Ook ben ik voorzitter van de stichting Nadomak Sunca, dat betekent ‘dicht bij de zon’. Deze stichting helpt al 25 jaar families die pleegkinderen opvangen. De families wonen gratis in een huis van de stichting en wij betalen alle onkosten zoals water en brandhout. Toch voel ik me hier nog heel erg Nederlands. Ik kijk naar de Nederlandse televisie, volg het Nederlandse nieuws meer dan het Kroatische. Mijn hele manier van denken is Nederlands en dat blijft zo, maar dat wil niet zeggen dat ik me niet aanpas.”
