Je predikt een duurzame leefstijl en je vrouw en jij voegden ook de daad bij het woord. Hoe?
“We zijn minder gaan werken, de auto is weg, we kopen alleen apparaten met een lange levensduur en eten vegetarisch en minder zuivel. Wonderlijk wat er dan gebeurt: je krijgt nieuwe levensvreugden, wordt dankbaarder voor wat je hebt. Er ontstaan sociale contacten doordat we spullen delen, we zijn creatiever geworden, ontdekken onbekende talenten. Ik blijk bijvoorbeeld minder onhandig te zijn dan ik dacht! Maar het is een behoorlijke omslag. Bij lezingen hoor ik dat mensen welwillend zijn, maar er tegenop zien om hun vrijheid op te geven door bijvoorbeeld een wasmachine te delen. Uit eigen ervaring kan ik dan vertellen dat het heel anders is als je er eenmaal aan bent begonnen.”
Je schrijft in het boek dat je niet moedig bent, niet zonder angst. Is angst een goede motor?
“Gezonde angst voor de ondergang van onze aarde is de sterkste motivator nu er actie nodig is. Samen met vreugde creëert dat een beweging wég van de oude verspilling. Ik merk soms dat mensen de hoop verliezen en dat is zo jammer. Dat zal te maken hebben met de politieke boodschap van de laatste dertig jaar, die steeds pleitte voor economische groei. Alles drijft op kunstmatig gecreëerde schaarste, terwijl we vanuit overvloed kunnen leven. Daarom kwamen we vast te zitten, maar als we andere keuzes maken, is er écht leven na de groei. Ons boek laat zien hoe we verantwoord kunnen leven, op een betaalbare manier en in korte tijd. Want snelheid is geboden. Op de achtergrond dragen we bij veel politieke partijen ons gedachtegoed uit en verankeren we onze ideeën in verkiezingsprogramma’s. Er is gelukkig heel veel gaande. Ik kan verdrietig worden als er wéér een klimaattop mislukt, maar hoop voert de boventoon. Als je tenminste durft accepteren dat het niet allemaal van jou afhangt.
Hoe verhoudt zich dat tot Pasen?
“Pasen is het initiatief van God voor een nieuw leven. Het wordt ons geschonken. Het woord ‘geschenk’ vat samen wat Pasen voor mij persoonlijk betekent. Maar we moeten inderdaad eerst door het lijden van Goede Vrijdag heen: we moeten ons leven durven verliezen om het geschenk te aanvaarden. Dat betekent in de toekomst geloven, en dat kun je oefenen. Toen mijn vrouw en ik het roer omgooiden, wisten we niet of we het zouden redden. Dat ging tegen onze natuur in: liever wilden we alles van tevoren zeker weten. Maar je moet vertrouwen hebben en kijken wat er gebeurt. Dan levert het een nieuwe levenservaring op.”
Het hele interview leest u in de NCRV-gids van week 14. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.
Tekst: Ella Wiesbrod
