Robert ten Brink: ‘Ik geniet ook van melancholie’

Al bijna dertig jaar brengt Robert ten Brink verliefde mensen samen in All you need is love. De presentator is zelf al veertig jaar samen met zijn Roos. ‘Zonder haar zou alles totaal anders zijn gegaan.’

Hebben jullie voor deze nieuwe serie veel moeten aanpassen?

“Bij de vorige serie deden we dat al, maar wij groeien mee met de tijd. Op een buitenlocatie staat nu een caravan met een opengeklapte zijkant. Daarbinnen zit ik op gepaste afstand met de deelnemer. De cameraploeg staat er letterlijk buiten. We gaan er weer volop tegenaan: proberen mensen die in stilte op elkaar verliefd zijn bij elkaar te brengen, verbroken relaties mogelijk te helen. In deze coronatijd zullen dat er vast wel meer zijn. Stellen die elkaar onder druk de tent uit vechten. Twintigers die veel minder gelegenheid hebben om spontaan anderen te ontmoeten. Voor hen vind ik deze periode het ergste. Wij zijn afhankelijk van de verzoeken die we binnenkrijgen, er zijn geen vaste rubrieken waar we mensen bij kiezen – het is precies andersom. En ik ben het nooit zat, want elke af levering is anders.”

Zijn wij geobsedeerd door de gedachte dat we geluk verdienen?

“O ja. Wij menen alles te verdienen en alles moet perfect zijn. Dat zie je nu ook, mensen die roepen, wie zegt dat ik dit of dat niet mag doen?! Dan zeg ik, de overheid. En nou je mond houden en meedoen! Er wordt veel gezeurd en daar heb ik weinig geduld voor. Misschien ben ik van een generatie waarin alles gewoon gebeurde, of het is mijn karakter, maar wij organiseerden niet zo. De dingen kwamen en gingen. Natuurlijk is er enthousiasme nodig en een beetje talent en misschien mazzel. Maar nederigheid en bescheidenheid, jezelf even op het tweede plan zetten, dat komt steeds minder vaak voor.”

De Vlaamse psychiater Dirk de Wachter pleit voor acceptatie van een beetje middelmatigheid en ‘ongelukkigheid’.

“Sterker nog: daar kan ik van genieten: een flinke dosis melancholie. Op een regenachtige dag achter het raam. Geen idee hoe het leven verder moet. De bloemen zijn verwelkt en de kat heeft gekotst op de bank. Zulke dingen, zo’n dag. Daar kan ik in zwelgen. Hoe ik me uit dat moeras trek? Een lekker glas wijn. En vaak krijgen mijn vrouw en ik in juist zo’n situatie de slappe lach.”

Het hele interview leest u in de NCRV-gids van week 9. Bent u geen abonnee, maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.

Tekst: Ella Weisbrod