Terwijl we in een restaurant in Sint-Michielsgestel midden in het interview zitten, worden we geïnterrumpeerd door een oude mevrouw. “Hoe is het met je vader, Sandra?” “Goed”, antwoordt de zangeres vriendelijk. “Hij slaapt. Ik kom net bij mijn ouders vandaan en ga zo weer terug.” “Doe je ze de groeten van mij?” vraagt de vrouw en noemt haar naam. “Natuurlijk.”
Onlangs was Sandra voor het programma Gouden jaren: Indonesië terug in haar geboorteland. “Het waren drie intense, blije, gekke, leuke, serieuze weken”, schrijft ze erover op haar site. “Het was waanzinnig!”, zegt ze als haar wordt gevraagd waarom. “Indonesië is voor mij uiteraard ook thuiskomen; de geuren, het eten, de mensen. Ik ben vaak terug geweest, maar deze keer wist ik niet wat me te wachten stond. Pas op Schiphol hoorden we dat de eindbestemming Jogjakarta was. Ik kende de anderen, waaronder Willeke van Ammelrooy en Carry Tefsen, alleen van ‘hallo’ en ‘dag’; oud-voetballer Johnny Rep had ik nooit ontmoet. Er ontstond een geweldige band. We hebben het met elkaar gehad over wat ouder worden voor ons betekent en hoe we tegen de dood aankijken. We hebben niets geschuwd, alle maskers waren af. Het was wel heftig; we waren vrijwel elke dag in de weer. Thuis moest ik twee weken bijkomen.”
Was het niet extra pittig voor jou, omdat jouw ouders daar nogal wat hebben meegemaakt?
“Inmiddels heb ik dat een plek gegeven. Opa Reemer was half-Nederlands, half-Indonesisch en getrouwd met een Chinese vrouw; mijn moeder komt uit het huwelijk van een blonde Nederlander en een Javaanse. Maar we waren echte Nederlanders. Tijdens de Japanse bezetting van 1942 tot 1945 was mijn moeder vanwege haar gemengde bloed een ‘buitenkamper’, maar mijn vader zat als militair in een krijgsgevangenkamp. Als kind wist ik daar niets van, er werd niet over gepraat. Rond mijn zestigste zat ik erg met mezelf in de knoop en leefde teruggetrokken. Wat zat daarachter? Ik ben op onderzoek uit gegaan. Ik heb zelfhulpboeken gelezen en me verdiept in onze geschiedenis. Ik kwam erachter dat ik mijn Indische kant veel te weinig aandacht had gegeven. Omdat mijn ouders zwegen, kreeg ik mijn roots niet voldoende mee. Ik heb nu een beter beeld van waar ik vandaan kom en waarom ik bepaalde dingen deed.”
Wat deed je dan bijvoorbeeld?
“Als zangeres werd ik geleefd. Ik kon daar niet mee omgaan. Ik kropte alles op en ontplofte dan. Nu weet ik dat mijn verwaarloosde Indische kant botste met mijn Hollandse kant. Een Indisch mens reageert anders, is extra gevoelig. Net als mijn vader ben ik daarnaast hoogsensitief. Dat hielp ook niet, haha.”
Als zevenjarige kwam je naar Nederland. Een enorme overgang.
“Dat was het zeker! De eerste twee jaar viel ik elke avond huilend in slaap vanwege de heimwee. Ik vond het vreselijk hier: het donkere, katholieke Brabant waar niets kon en mocht – het is allemaal goed gekomen, want inmiddels woon ik hier al bijna zestig jaar met veel plezier. Maar toen! Ik zat op school bij de nonnen en die stuurden me naar huis omdat ik een lange broek droeg: daar moest een rok overheen. Daarnaast zag ik er anders uit, en ik praatte ABN en zij plat Brabants. Wie ABN sprak had het hoog in de bol. Wat verbeeldde ik me wel niet?”
Paspoort
NAAM: Barbara Alexandra Reemer
GEBOREN: 17 oktober 1950, Bandung
PRIVÉ: alleenstaand, ze woont sinds haar zevende in Sint-Michielsgestel
CARRIÈRE: in 1958 vlucht het gezin Reemer naar Nederland, Xandra komt op school bij de nonnen. Daar moet ze haar naam veranderen in Sandra, want de x is een duivelse letter. Op haar elfde verschijnt haar eerste plaatje, ‘Al di la’. Na een aanvankelijk succesvolle zangcarrière, onder andere met het duo Sandra & Andres en drie deelnames aan het Eurovisie Songfestival, belandt ze in 1985 bij de televisie. Ze is onder meer assistente van Jos Brink bij Wedden dat …? (AVRO) en presenteert Sterrenslag (AVRO), Showmasters (NCRV) en De zaterdagavondshow (RTL 4). Sinds 2016 is ze weer fulltime zangeres.
Het hele interview leest u in de NCRV-gids van week 2. Bent u geen abonnee maar wilt u niets meer uit de gids missen? U kunt hier abonnee worden.
GOUDEN JAREN: INDONESIË, VANAF DONDERDAG 19 JANUARI, 21.30 UUR, NPO 1
Tekst:Bram de Graaf, beeld:Roland J. Reinders
