Trijntje Oosterhuis: ‘Ik wéét wat ik kan’

Terwijl heel Nederland zich afvraagt of 'we' de finale van het Songfestival gaan halen, maakt Trijntje Oosterhuis, de vrouw die het moet gaan doen, zich daar allesbehalve druk om. 'Ik kom daar niet iets hálen. Ik kom iets bréngen.'

Als de typering ‘stralend’ op iemand van toepassing is, dan is het op Trijntje Oosterhuis tijdens deze interviewdag bij AVROTROS. Op 19 mei zal ze in de eerste halve finale van het Eurovisie Songfestival in Wenen haar liedje Walk along ten gehore brengen. Van de zestien halve-finalisten gaan er tien door naar de finale op 23 mei.

Zingen en ook nog beoordeeld worden, voor het oog van tientallen miljoenen kijkers. Ga er maar aan staan. Trijntje, vakvrouw in hart en nieren, straalt in alles uit dat ze nauwelijks kan wachten tot het zover is. Een gesprek met een sterke vrouw die weet wat ze wil en weet wat ze kan.

Als ik je vraag om de Songfestivaljurering –een waardering tussen 1 en 12 punten- toe te passen op de spanning die je voelt?

‘Nou, dan mag je ‘douze points’ uitdelen! Je wilt niet weten wat zich bij mij van binnen afspeelt. Ik besef heel goed welke verantwoordelijkheid ik heb. Mensen zijn vaak verbaasd dat ik spanning voel voor een optreden, omdat ze er niets van merken. Het is gelukkig ook meteen over als ik begin te zingen, want ik weet dat ik dat kan.’

‘Ik kan supernerveus zijn en toch onder hoge druk goed presteren. Dit is echt nu of nooit en dat realiseer ik me heel goed. Alsof je een penalty moet nemen in een vol stadion. Hij moet er wel ín! En niet ernaast! Dát gevoel. Maar gelukkig kan ik ook goed relativeren. Ik doe wat ik kan. Ik wéét wat ik kan. Ik voel me mentaal en emotioneel sterk en als ik me goed voorbereid, kan er eigenlijk niets misgaan.’

De punten worden vaak meer op politieke dan op dan op muzikale gronden uitgedeeld. Voor iemand met jouw reputatie is er dan toch ook veel te verliezen?

‘Ik laat me niet gek maken door meningen van anderen. Zingen is mijn vak en ik ben supertrots dat ik dit mag doen. Daarom heb ik ook niet veel te verliezen. Je moet totaal compromisloos en onvoorwaardelijk iets willen neerzetten. Zonder dat je daar iets voor terug wilt. Een vuilnisman haalt elke dag het vuil op en als iemand op straat hem daar een keer voor bedankt, dan is dat mooi meegenomen. Zoiets. Mijn vak is zingen en als ik daar mensen mee kan inspireren en blij mee kan maken dan ben ik daar alleen maar dankbaar voor.’

Dus punten geven voor je verwachtingen wordt het lastig?

‘Als het gaat over hoeveel plezier het me gaat geven en de energie die ik eruit kan halen, dan geef ik daar wel dertien punten voor. Maar verwachtingen in de zin van wel of niet doorgaan naar de finale, die heb ik niet. Je hebt geen recht op succes of op winnen. Je hebt in het leven überhaupt nergens recht op, toch? Zo voel ik het tenminste. Je moet het doen met wat je toekomt en voor een deel heb je dat zelf in de hand.’

‘Als ik daar op dat podium met heel veel positieve energie ga staan, dan komt er vanzelf iets terug wat bij mij past. Zo zie ik dat. Ik kom daar niet iets hálen. Ik kom iets bréngen.’

Hoe ben jij in het uur voorafgaand aan je optreden?

‘Ik ben een onwijze sociale gezelligerd, maar als ik op topniveau moet presteren dan moet ik even in een coconnetje komen en focussen. Dan visualiseer ik voor de zoveelste keer stap voor stap die drie minuten op het podium. Wat ik met mijn stem doe, waar ik dan kijk, hoe ik mijn voet zet… Dat doe ik niet bij andere optredens, maar wel bij deze drie minuten. Ik moet het plan van de regisseur letterlijk op de voet volgen.’

Je bent vaker gevraagd om mee te doen. Waarom heb je deze keer ‘ja’ gezegd?

‘Meestal kwam het gewoon niet uit omdat er andere dingen op mijn weg lagen. Er zijn ook periodes geweest dat ik de combinatie van moederschap en carrière moeilijker vond dan nu. Ik ben zo’n moederkloek die het het allerbelangrijkste vindt om voor mijn kinderen te zorgen. Daarom nam ik soms minder werk aan of werk dat beter te combineren was met mijn leven als moeder.’

‘Ik heb twee jaar met heel veel plezier The voice gedaan, waar ik ook veel van heb geleerd. Maar in mijn hart ben ik zangeres. Ik sta op dit moment in een nieuwe fase in mijn leven. De kinderen zijn acht en tien en ze zeiden allebei: mam! Je moet meedoen! Dat is cool! En als mijn kinderen zeggen: ga maar, dan hoef ik ook niet op het honk te zitten. Dan voelt het goed. Nu praat de moeder in mij hè.’

En wat zegt de zangeres?

‘Ik heb ook ‘ja’ gezegd tegen iets heel wezenlijks in mij. Namelijk dat ik gewoon die zangeres bén. Het moederschap is het leukste wat er is, maar ik denk ook dat het goed is om af en toe die bron die je ook echt bent, weer eens flink aan te spreken. Er is nu meer ruimte gekomen om mezelf als zangeres een beetje terug in het zadel te zetten. Ik heb net een nieuwe album gemaakt met Anouk.’

‘En het Songfestival is ook een mooie kans op mezelf meer op de kaart te zetten. Je moet dan echt je vakmanschap ten diepste aanspreken en daar had ik behoefte aan. Ik wist ook meteen dat Anouk het liedje zou moeten schrijven. We werken veel samen. We hebben een goeie klik.’

Wat voor cijfer geef jij ‘walk along’?

‘Dat is niet aan mij. Voor mij persoonlijk voelt het als een frisse wind die door mezelf heenwaait. Mensen kennen me meer van een ander soort liedjes, meer muzikanterig of jazz. Walk along is een ‘straight’ popsong waarmee ik een andere kant van mezelf laat zien. Ik had in deze fase behoefte aan iets frissigs, iets anders. Ik zing met mijn hart en dit voelt als het goeie liedje.’

Hoeveel punten geef je aan de support uit je omgeving?

‘Een dikke dertien! De kinderen hebben zelfs geprobeerd de hele klas mee naar Wenen te krijgen, als een soort schoolreisje. Het mocht van de school maar het is jammergenoeg niet gelukt. Mijn kinderen komen natuurlijk wel. Mijn vadertje van 81 gaat mee en mijn moeder waarschijnlijk ook. Bij ons in de familie willen we er altijd voor elkaar zijn en wie er niet bij kan zijn is er in ieder geval in ‘spirit’.’

‘Mijn moeder komt uit een gezin met elf kinderen en alle pakweg 36 neven en nichten gaan met hun aanhang en de kleintjes ergens in een kroeg een groot scherm ophangen en kijken. Supergezellig!’

Gaat je nieuwe liefde ook mee?

‘Ja zeker! Alvin gaat zeker mee!’

Welk cijfer geef je aan deze nieuwe fase in je leven?

‘Minstens elf punten. Herman van Veen heeft weleens tegen mij gezegd: “Dat zingen van jou is niet jouw verdíenste, dat is jouw wézen! En zo voel ik het ook. Ik voel dat de energie tussen mijn moederschap en mijn talent nu in balans is. Het zingen hoort bij me en daardoor ben ik ook de leuke moeder die ik ben. Dus ja, ik voel me écht goed.’

Paspoort

Naam: Trijntje Oosterhuis

Geboren: 5 februari 1973

Privé: Trijntje heeft twee kinderen, Jonas (10) en Marijn (8).

Carrière: Total Touch, de popgroep die Trijntje samen met haar broer Tjeerd oprichtte, breekt in 1995 definitief door met de single Touch me there. Een aaneenschakeling van successen volgt. In 2000 kiest Trijntje voor een minstens even succesvolle solocarrière. Ze zong met grote namen als Al Jareau, Andrea Bocelli, Burt Baccharach en Lionel Richie. Op 15 mei verschijnt haar nieuwste album Walk along, waarvoor -net als voor haar vorige album Wrecks we adore- Anouk de liedjes schreef.