Audrey & Anne**
Audrey Hepburn en Anne Frank zijn allebei geboren in 1929. Dat moet Jolien Janzing op het idee gebracht hebben om ze in één boek te stoppen. Hun beider jeugd is immers getekend door de oorlog. Van Anne weten we heel veel, maar dat Audrey Hepburn tijdens de oorlog in Arnhem verbleef, is waarschijnlijk wat minder bekend.
De meisjes hebben elkaar nooit ontmoet, dus de beschrijving van hun parallelle levens komt op mij nogal gekunsteld over.
Janzing heeft geprobeerd daar iets aan te doen door het boek te beginnen met een bezoek van Otto Frank aan Hepburn, die in een chalet in de Zwitserse bergen op vakantie is met haar man Mel Ferrer. Het is twaalf jaar na de oorlog. Of ze de rol van Anne wil spelen in een film.
Audrey vraagt zich af hoeveel Otto afweet van haar ouders. Vader was een charmante losbol die uitsluitend met Ella van Heemstra, een gescheiden barones met twee zoons, was getrouwd omdat ze van adel was en hij een luxueus leventje hoopte te leiden. Hun dochter nam hij op de koop toe. Al snel loopt ook dit huwelijk mis. Ella stuurt Audrey naar kostschool in Engeland en als de oorlog uitbreekt laat ze zich de avances van Duitse officieren maar al te graag welgevallen. Je moet toch wat als vrouw alleen, zeker als je in weelde bent opgevoed. De inmiddels naar Londen verhuisde pa lapzwans is dik met de fascistische leider Oswald Mosley.
Als Janzing haar boek op feiten heeft gebaseerd, en daar ga ik maar van uit, zijn dit zeker geen ouders om trots op te zijn, en waarschijnlijk is Hepburn er daarom nogal zwijgzaam over geweest. Maar om nou te zeggen dat het verhaal nooit eerder werd verteld (zoals op het boek staat) lijkt me ook overdreven.
Om daar het leven van Anne Frank doorheen te vlechten heeft iets smakeloos. Natuurlijk hebben ze beiden geleden onder de oorlog, vooral aan het einde, maar het staat toch in geen enkele verhouding tot elkaar. Als de riante villa van opa in Velp vol zit met vluchtelingen die uit Arnhem komen na de mislukte geallieerde aanval, is de situatie ellendig: brandnetelsoep en raapkolen. Audrey krijgt geelzucht maar er komt altijd wel ergens een fles champagne of een slof sigaretten tevoorschijn die geruild kan worden voor penicilline. Anne is dan in Bergen-Belsen aan het sterven. “Ze hield het brood in haar hand, maar was te moe om haar vingers te sluiten.”
In het slothoofdstuk zijn we weer in 1957: Audrey Hepburn besluit, verblijvend in een Mexicaans hotel waar Mel Ferrer filmopnames maakt met Ava Gardner en Errol Flynn, om de rol van Anne niet aan te nemen. En dan wordt haar lot wel degelijk vergeleken met dat van Anne. “Ze kon onmogelijk terug naar het Nederland uit de oorlogstijd, terug naar de pijn. Annes kamertje in het Achterhuis voelde als het souterrain in Velp.”
De stijl is helder en simpel; het lijkt een boek voor jonge meisjes. Misschien genieten die ervan, ik hield er een nare smaak aan over.
Volgende week
bespreekt Mieke Hazer van Jeroen Thijssen.
Meer recensies
Een aantal lezers van Miekes Leesclub hebben het boek Audrey & Anne gerecenseerd. Benieuwd naar hun mening? U leest het hier.
