De kuur **
Laatst nog werd me door het tijdschrift Flow naar mijn favoriete boeken gevraagd. Origineel is het niet, maar De toverberg van Thomas Mann zit daar dan bij. Een boek dat zo’n indruk maakt als je jong bent, en dat nog meer imponeert als je het later nog eens leest. Dus greep ik gretig naar De kuur van Emily Kocken. Gebaseerd immers op de klassieker van Thomas Mann. Een verhaal over een succesvolle, rijke zakenman die zijn kinderen meeneemt naar ‘de’ berg, om ze ‘en passant’ zijn nieuwe minnares/echtgenote Barbara voor te stellen. Het sprak me meteen aan. Nou ja, eigenlijk stuurt hij haar vooruit en zijn kinderen ook, in de verwachting dat ze elkaar zullen treffen. Een overrompelingstactiek. Alles ter ere van zijn zestigste verjaardag.
Helaas moet ik melden dat ik zelden met langere tanden een boek naar binnen heb geknaagd als dit. Het heeft bij elkaar twee vakanties geduurd en toen was het nog niet uit. Dat heeft te maken met de stijl van Kocken, die überassociatief is. Er is heel veel dialoog te lezen en er worden voortdurend terzijdes geplaatst, met haakjes en aanhalingstekens, wat het lezen tot een vermoeiende exercitie maakt.
Dat er zo veel personages zijn en je afwisselend in ieders hoofd zit, maakt de boel er niet makkelijker op. Behalve Yves Altman en zijn vier kinderen, plus zwangere schoondochter, worden ook nog twee exen opgevoerd, en die nieuwe vrouw dus die naar de toverberg afreist. Zij heeft het boek nooit gelezen, terwijl de kinderen, als was het een bijbel, hun hele leven zijn overvoerd met zinnen, citaten en uitdrukkingen van Hans Castorp, meneer Settembrini, Leo Naphta en Klavdia Chauchat, de voornaamste personages. De laatste twee duiken ook weer op in hedendaagse gedaantes, als hotelpersoneel. Citaten die overigens kwistig door De kuur zijn gestrooid, wel in cursief, zodat je ze meteen kunt herkennen.
Eenmaal boven in het berghotel (waar de zieke vrouw van Thomas Mann destijds vertoefde, die plek inspireerde hem bij het schrijven van De toverberg) komt het verhaal eindelijk op gang en ontmoet Barbara de kinderen van Yves, die zelf nog altijd niet is komen opdagen. Later zal blijken dat hij een heel andere reden had om naar Davos te komen. Erg duidelijk wordt het allemaal niet en als iedereen dan ook nog vage banden aanknoopt met jongelui die in en rond het hotel werken, en als er dan óók nog opnames blijken te worden gemaakt voor La grande belleza van regisseur Sorentino, is de chaos compleet. Het eindigt in elk geval met een huwelijk.
Maar misschien hebt u wel helemaal geen last van verwarring. Vindt u het juist een bruisend boek vol ideeën. De Volkskrant gaf het boek vier sterren en schrijft enthousiast ‘Emily Kocken blaast de magie van de Toverberg nieuw leven in!’ tja.
En dan nog dit: Moet je De toverberg gelezen hebben om dit boek te waarderen? Ik denk het eigenlijk wel. En dan nog… Mij bekroop steeds meer de neiging om het uit de kast te halen en te herlezen.
Volgende week
bespreek Mieke Terug naar Berlijn van Verna B. Carleton
Meer recensies
Een aantal lezers van Miekes Leesclub hebben het boek De kuur gerecenseerd. Benieuwd naar hun mening? U leest het hier.
