De winter voorbij ****
In het nieuwe boek van Allende maken we kennis met een gescheiden wetenschapper in New York, de Chileense Lucia, 62. ‘Haar hals was gerimpeld, haar huid droog en haar armen flabberden, ze had last van haar knieën en had erin berust haar taille langzaam te zien verdwijnen omdat ze de discipline niet kon opbrengen het verval in de sportschool te bestrijden. Haar borsten bleven jong, maar die waren dan ook niet van haarzelf.’ Toch koestert Lucia meisjesachtige fantasieën. En ze mist seks, romantiek en liefde. Allende doet er niet moeilijk over: reuze verfrissend.
Een romance met haar huisbaas/ bovenbuurman Richard Bowmaster lijkt even een mogelijkheid, maar hij blijkt alras een nurkse, gefrustreerde kluizenaar met dwangneurotische trekken. Hij is degene die haar voor een gastdocentschap heeft uitgenodigd. Echt slecht kan hij niet zijn, want hij verzorgt de papegaaitjes op het kerkhof. O, jee. Je hoopt het hele boek hartgrondig dat Isabel er geen happy end aandraait, maar kennelijk is dit in een Amerikaans boek moeilijk vermijdbaar. Jammer hoor.
Ondertussen heb je wel een heerlijk boek gelezen, want Allende schrijft met een enorme vaart. Nadat Richard achterop de auto van de jonge Guatemalteekse Evelyn is geklapt en er een lijk in haar kofferbak blijkt te liggen, komen de levens van Richard, Lucia en Evelyn bij elkaar. Gezamenlijk ondernemen ze een bizarre reis door de sneeuw, want het lijk moet verdwijnen. De reisepisodes worden afgewisseld met de levensverhalen van het trio. Dat haalt de vaart er wel uit, maar daar staat tegenover dat het interessante levens zijn. Lucia’s vader bleek bigamist en haar broer verdween spoorloos tijdens de militaire dictatuur van Chili. Ook Richard heeft een dramatisch leven geleid, we vermoeden al zo iets. Evelyn is het slachtoffer van gewelddadige jeugdbendes in Guatemala, van haar wordt de gruwelijke tocht beschreven die ze als illegale immigrant moest ondernemen.
Ja, je krijgt de geschiedenis van Zuid-Amerika er gratis bij! Eerlijk is eerlijk: het is wat veel. En dan is er de politieke component: het is overduidelijk bij wie, in het huidige tijdperk, haar sympathie ligt: In alle toonaarden beschrijft ze de uitbuiting van illegalen. Ondertussen breekt ze een lans voor alle lgbt-ers in de persoon van Lucia’s dochter die verklaart dat ze in het vervolg van ‘onbepaald’ geslacht is. En ze raadt iedereen die in een liefdeloos huwelijk zit impliciet aan om eruit te stappen. Dat had Lucia ook gedaan. Ze had zo’n man die ‘had besloten dat hij rechtstreeks van zijn kantoor naar het kerkhof zou gaan’. Weg ermee!
Isabel Allende geeft zelf het goede voorbeeld door op haar 75e weer een relatie te beginnen. In een interview met Trouw vertelde ze dat haar nieuwe liefde erg lijkt op de Richard uit het boek. Ze heeft hem zelf tevoorschijn geschreven. Als dat geen magisch realisme is.
Volgende week
bespreekt Mieke Morgan van Bas Steman.
