Recensie Mieke: Laat me niet vallen van Willy Vlautin

Horace Hopper is een gevoelige jongen die op de Little Reese Ranch woont, kilometers van de bewoonde wereld.

Laat me niet vallen ***

Ik peuter zo’n ‘boek van de maand DWDD sticker er altijd meteen vanaf, maar dan blijft er nog een geprinte aanbeveling over: ‘We waren er allemaal stil van. Iedereen moet dit lezen.’ DWDD boekenpanel. Nou dat doen we dus en masse…

De zachtmoedige Horace werkt bij het echtpaar Reese op een afgelegen farm in Nevada. Meneer Reese is een type dat zelfs excuses maakt aan zijn paard als hij het een keer niet kan afzadelen… Horace is een getraumatiseerde jongen uit een gebroken gezin. Hij was toen twaalf en sindsdien is hij heen en weer geschoven van oma naar tante tot hij dus onderdak vond bij de Reeses. Hun twee dochters zijn gaan studeren, en wonen elders met hun gezinnen, dus zien ze in hem iemand die op termijn de schapenboerderij over kan nemen. Maar Horace wil iets anders, iets groters met zijn leven: hij wil bokskampioen worden, hij meet zichzelf een Mexicaanse naam aan, en een glimmende boksbroek en hij gaat ervoor. Tot mislukken gedoemd, want hij raakt verzeild in een keiharde wereld.

Ik zeg niet dat Vlautin niet kan schrijven, maar grote literatuur vind ik het niet. Het boek is een soort chicklit voor mannen. Is daar een naam voor? Verhalen vol herkenbare,  sentimentele personages, en een voorspelbaar verloop. Iedereen is een cliché: de lieve, door rugpijn geteisterde meneer Reese, die als een vader voor Horace is en louter uit goedheid is opgetrokken (al zit er een vleug eigenbelang in zijn optreden), de louche zwetende autobandenverkoper, die Horace in dienst neemt. De malafide bokstrainer, die Horace stiekem geld aftroggelt, en Horace zelf, die in zijn jeugd nooit liefde heeft gekend, en steeds maar op de vlucht voor zichzelf is… En uiteindelijk in totale eenzaamheid op straat belandt. Waar die goede meneer Reese hem natuurlijk gaat opzoeken! Het meisje met de zwavelstokjes is er niks bij.

Vrouwen spelen amper een rol in dit boek: nou ja, een sullige echtgenote, een vijftienjarig hoertje. Het enige vrouwelijke schepsel dat hoop genereert en met Horace in de bioscoop op vele woensdagmiddagen op de achterste rij zoent, is al gauw zwanger van haar echte vriendje. Nee, het moet allemaal slecht aflopen. Dat is natuurlijk net zo’n cliché als een verhaal waarin het uiteindelijk allemaal goed komt.

Horace wordt stelselmatig in de ring zo geslagen tot het bloed uit zijn neus stroomt, hij amper meer kan zien, en zijn ribben wekenlang pijn doen, maar hij kan veel incasseren. Het is hartverscheurend om te lezen over deze kansloze figuren. Wat een troosteloze wereld, wat een nare mensen allemaal, geen wonder dat Horace met zijn gevoelige ziel het loodje legt. Hij eindigt in Las Vegas waar hij in een dramatische scene zijn springtouw, zijn trimschoenen, en zijn rood-met-gouden boksbroek bij het vuilnis gooit. Is er dan geen hoop? Ga toch terug naar de boerderij!

Ik werd er niet stil van, en ik vind ook niet dat iedereen dit moet lezen. Maar sentimentele mannen raad ik het zeker aan.

Uitgeverij Meulenhoff 304 blz. € 19,99 (e-book € 12,99)

Volgende week

Bespreekt Mieke Paradijs bij het dashboardlicht van Robert van Eijden.

En wat vindt u ervan? Geef uw mening over dit boek en lees de mening van anderen op miekesleesclub.nl